С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

қуриди,— деб нешмат камзулининг тугмаларини ечиб, кўкраги-
ни шамоллатаверди.
— Терлаб келибсан,— деди Шоҳмирза,— совуқ сув зарар
қилар, чой ичсанг-чи?
Иван енгини шимариб билакларини кўз-кўз қилиб:
— Бу қўллар,— деди,— ўт кўралари, қор бўронларида чиниқ-
қан,— кўкрагини кўрсатиб,— бу кўкрак муз тоғларига сурилиб,
оташ печкаларга суяниб пишган; биз, ишчилар, меҳнат остида,
машаққат .ичида дунёнинг барча иссиқ-совуқларини кўриб 
5
'сган-
миз; биз на совуқдан қўрқамиз, на иссиқдан қочамиз. Бу кенга-
шингни қўлларини иссиқ-совуққа урмасдан, сира ишламасдан,
бошқаларнинг қўл кучлари соясида тирикчилик қилиб, эркалик
тўшагида ястаниб ётганларга бер.
Шоҳмирза Иванга бир коса лим-лим совуқ сув узатиб:
— Кел, қўй, кўп гапирма, сувни ичиб айтиб бер-чи, шаҳарни
остин-устун қилган ва тўполоннинг ўзи нима гап?— деди.
Иван косадаги сувни батамом сипқариб:
— Тағин тўлдир,— деб косани Шоҳмирзага узатгач:
— Д а,— деб сўзга киришди.— Ҳали,— деди Иван,— бу шаҳар
остин-устун бўлган эмас, ҳатто бу шаҳарда бирорта товуқнинг
катаги ҳам бузилгани йўқ. Агар бутун бу шаҳар ва бутун шаҳар-
лар, ҳатто бутун дунё остин-устун бўлиб кетса ҳам ажаб эмас ва
шундай бўлмоги керак. Тамоман янги бир дунё қурмоқчимпз,
бунинг учун эски дунё бузилмоғи лозим: бу бузилишдан хафа
бўлиш тўғри эмас. Агар сен ўз чойхонангни янгидан қурмоқчи
бўлсанг. бошлаб бу эскирган иморатни бузасан, кейин янги имо-
ратнинг нойдеворини қурасан ва «эски иморатим бузилди», деб
хафа ҳам бўлмапсан...
Иван лабпни артиб, олдига қўйилган иккинчи коса сувни нчиб:
— Тағин тўлдир,— деб косани Шоҳмирзага узатди. Шоҳмпр-
за косани олмай, пақирни келтириб, ундан косани тўлдирди.