С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

Етимга берди. Етим янги хўжайинининг уйида эртадан-кечгача
чўпонлик қиларди. Унинг кундалик овқати битта.нон ва бир дона
қуртдан иборат эди. Етим қуртни емас, ноннинг нрмини еб, ярмини
онаси нон ўраб берган латтага ўраб, уйчасида сақлар эди.
Ўнинчи куни Етим қурт ва яримта нонни латтага тугмоқчи
бўлган эди, қараса, у бўшаб қолибди: бир неча кундан бери йигиб
юрган нону қуртлари йўқ. Бунинг сабабини хўжайиндан сўради:
Янганг ҳужрангга кириб, ёмай қолдирган курт ва нонларингни .
«увол бўлмасин» деб олибди,— деб жавоб берди хўжайин.
Етим ҳеч нарса Демади. Аммо 
кўнглидан овқат тўилашни
яйгитдан бошлаймиз, энди тўнлаган овқатларимни тона олмайди-
ган жойга яшираман, деб ўйлади. Лекин шу кундан бошлаб хў-
жайин қурт бермай қўйди ва бир бурдадан нон бериб:
— Сен яхши бола экансан, озлшқат ер экансан, баракалла,—
деб уни мақтади.
Шундан сўнг Етим бошқа бир фикрга келди: қулай фурсат
тониб, хўжайиннинг икки-учта нонини ўғирлаб, қочиб кетмоқчи
бўлди.
* * *
Етим қочиш учун қулай нант тониб, янги хўжайиппинг
чўнонлигини қилиб юраверди. Кўн ўтмай, кутилган фурсат ҳам
етиб келди. Етим бир куни шомдан сўнг қўйларни даладан олиб
келди. Хўжайин ҳам, унинг оти ҳам уйда йўқ эди, у хўжайин
узоқ жойга от миниб кетган бўлса керак, деб ўйлади. Қўйларни
қўрага киритгач, Етим ичкари ҳовлига кирди. Уйда чироқ ёқилган,
болалар ухлаб ётар, хўжайиннинг хотини уйда йўқ эди. У ҳовлини
айланиб чиқди, ҳеч ким кўринмади. Қўшни ҳовлига очилган туй-
нукдан қандайдир овоз эшитилди, холос. Етим бориб қулоқ солса,
хўжайиннинг хотини қўшни хотин билан ганлашиб ўтирган экан.
«Қулай фурсат келди»,— деди Етим дилида ва югуриб уйга
кириб ҳар томонни қидира бошлади. Уйнинг тахмонида устига