Рашод Нури гунтекин оэод обид таржимаси

И м о м — Нима, хотиним? Нечук хотининг бўлади?
X а л и л — Нечук бўларди, ўзимнинг хотиним-да!
И м о м — Бугунга қадар хотининг эди, ўғлим. Мусулмон одам но- маҳрам аёлнинг уййга қадам изи қилоладими? Сен кирибсан! (Руҳия билан Шарифга.) Сизлар нега индамадиларинг? Худодан қўрқмайсиз- ларми?
X а л и л — Имом афанди, нималар деяпсиз? Ахир, Малак кўпдан бери менинг шаръий хотиним...
И м о м — (Ўтирган жойидан сапчиб туриб.) Оллоҳдан узрсўра, ноба- кор. Ахир, талоғини берган аёл қанақасига сенга хотин бўлсин?
X а л и л - Йўғ-е, имом афанди, бунақа гап бўлгани ЙЎҚ- Нега талоғини берар эканман? Биз жудя иноқииз.
И м d м — Халил, сен хафа бўлмагин-у, ёки сен ўзиигии овсарликка соляпсан, ёки чиндан ҳам диёнатсиз, ноинсофсиз.- Хотинингнинг талоғини берганингга тўрт ой бўлди. Садака йиғишта кетишдан олдан талоғини берган эдинг.
X а л и л — Вой, астафуруллоҳ! Жинни бўлиб қоламан! Ойижон, ака- жон, мен билан Малак ўртасида бирон нохушлик бўлиб ўтганмиди? Мен Малакка қачон талоғини берганман?
Ш а р и ф — Мен қаёқдан билай, Халил?
И мом- Халил, бери кел-чи... Сен — ҳофизсан, отанг ҳам ҳофи зўтган. Бинобарин, сен шариат қонунларини яхши биЛасан...
X а л и л — Ҳа, мен ҳофизман. Шариягнинг қонун-қоидаларини ҳам яхши биламан, албатта. Аммо Оллоҳга минг бора қасамлар бўлсинким, сиз гапираётган гапларнинг биронтасини тушунаётганим йўқ.
И м о м — (Шарифнинг ҳулоғига шивирлайди.) Деразадан қара-чи, қоро- вул билан мешкобчи келишяпти-ми?..
Ш а р и ф — Ҳа, келишяпти... Ана, муюлишда туришипти...
И м о м - (Халилга.) Сенинг эсингдан чиққан бўлса, мен эсингга туши- риб қўяман. Эсингдами, сен бир куни мешкобчини чақириб олиб, унга “Ма- нави бўш кўзачани тўлдириб, сув қуйиб бер” дегансан. Мешкобчининг ёни-