R sayfullaye V a, B. M e n g L iy e V, G. Bo q iyeva, M. Q u r b o n o V a, Z. Y u n u s o V a, m a b u z a L o V a h o z I r g I

13 13—1342-yillarda xonlik qilgan Sulton Muhammad O'zbekxon
n o midan olingan degan talqin targ‘ib etilgan. Bu — xato talqin.
Z ero, bu so ‘z etnonim sifatida, aytib o‘tilganidek, XIY asrdan
a n ch a oldin ham qoilangan. Aksincha, Sulton Muhammadga bu
antroponim (kishi nomi) [
o'ibek] etnonimi asosida berilgan.
G ‘arbiy Yevropa o‘zbek tili va madaniyati bilan XVII—XVIII
asrlardan boshlab yaqindan tanisha boshladi va tilimiz G ‘arbiy
Yevropada 
chig'atoy tili nomi bilan mashliur bo‘ldi. Bu nom
haqiqatan ham chingiziy Chig‘atoy ibn Chingiz (vafoti 1242-y.)
bilan bogiiq . Bunga sabab shuki, XYII va undan keyingi asrlarda
m um toz adiblar hududimizga X III-X IV asrlarda kirgan Chig'atoy
ulusi nomi asosida til va adabiyotimizni ham shu nom bilan atagan.
Yevropada 
bu 
nomning 
keng 
ommalashishida 
Herman
Vamberining 
XIX asr o ‘rtalarida 
mintaqada keng yoyilgan
«Chagatayishe 
sprachstadium» 
(«Chig'atoy 
tili 
darsligi»)
darsligining xizmati katta.
Yevropada o ‘zbek tili, bundan tashqari, (
qoraxoniy), (sharqiy
turk), (sharqiy turkcha), (sharqiy Turkiston tili), (islomoy sharqiy
turkiy), ( chigiliy), (turkiy turoniy), ( Navoiy rurkiysi) va boshqa
nom lar bilan m a’lum. Bu atamadan har birining o ‘ziga xos ilmiy-
tarixiy asosi bor.
Xulosa sifatida aytish mumkinki, o‘zbek tili va xalqining ildizi
qadim -qadim dan boshlangai va qarluq qavmlari hamda lahjalari
turli davrlarda o'g'uz, uyg'ur, qipchoq kabi turkiy qavmlarini,