Qozoqboy yoldoshev, valijon qodirov, jalolbek yoldoshbekov

Bu boylikni yashirgan xufiya joyingiz shumi? Borakallo sizga, mavlono! — deb kulib qo‘ydi. U oltinlarni joylab bo‘lib:

Lahim qayda? Boshlang, mavlono! — deb amr qildi.

Lahimni butun Movarounnahrda faqat ikki kishi — Mirzo
Ulug‘bek bilan Ali Qushchi bilar, lekin Ali Qushchi ham unga umrida bir marotabagina tushgan edi.

• 
  Bismillahir rohmanir rohim!
  

Og‘iz-burnini shohi qiyiqcha bilan o‘rab olgan Ali Qushchi beli- ga arqon bog‘lab quduqqa birinchi bo‘lib tushdi. Suvi tizzadan kela- digan quduq zax, muzday sovuq edi. Nihoyat, zimiston tor yo‘lak tu- gab, katta g‘adir-budur tosh yo‘llarida ko‘ndalang bo‘ldi-yu, ular taqqa to‘xtashdi.
Qalandar bilan Ali Qushchi oyoqlarini yerga tirab, kiftlari bilan toshni azod ko‘targan edi, u ohista qo‘zg‘alib, to‘satdan “gurs” etib ag‘darildi-yu, dimoqqa “gup” etib musaffo havo urdi...
Lahim terak bo‘yi keladigan jarga chiqqan, jar tagi toshloq soy edi. Ular soyga tushib, ikkovlashib katta toshni joyiga qo‘yishdi-da, jar yoqalab ketishdi.
Ali Qushchi hayron edi: Qalandar Qarnoqiy Samarqandga emas, bil’aks, Urgut tomonlarga yo‘l oldi. Sal o‘tmay, o‘ngga burilib, “Obirahmat” arig‘ini yoqalab ketdi... Pastda, soy bo‘yida, tegirmon novlardan quyilgan suvning bir maromda shovullashi eshitildi. Ular tegirmonga yetmay, katta bir bog‘ga kirishdi va allaqanday tokzor- lardan, hali ko‘milmagan anorzorlardan o‘tib, qir yonbag‘rida joylash- gan qishloqqa kirishdi. Keyin yana o‘ngga burilib, tor ko‘cha bo‘ylab ketishdi.
“Nog‘oratepa!” — xayolida dedi Ali Qushchi.
Ular borayotgan tor ko‘cha kichikroq maydonchaga olib chiq­di. Maydonchaning qibla tomonida balandgina tepalik bo‘lib, uning etagida ikki tup sada ko‘zga chalinardi. Qalandar Qarnoqiy u yoq-bu