Qozoqboy yoldoshev, valijon qodirov, jalolbek yoldoshbekov

Ali Qushchi tavoze bilan qo‘l qovushtirib, chol ko‘rsatgan to‘nka- ga o‘tirdi. Qalandar esa cholning yoniga cho‘nqaydi.

• 
  Ha, mavlono Ali Qushchi, — dedi chol, — siz muzaf-
  

far fotih Amir Temur Ko‘ragoniy o‘ltirgan to‘nkada o‘ltiribsiz. Amir Temurdan so‘ng bul to‘nkada uning farzandi Xoqoni Said Shohrux Mirzo o‘ltirgan edi... — Chol siyrak, lekin o‘siq qoshlarini silab miyi- g‘ida kulimsiradi. — Ul zoti sharif quyma oltin olib kelibdurkim, qib- lagoh Amir Temurga yasagan qilichday qilich yasab berarmishmen. Bilmaydurlarkim, qilich yasamaslikka ont ichganmen...
Bu to‘g‘rida ham Ali Qushchining qulog‘iga allaqanday mish- mishlar chalingan edi. Go‘yo Shohrux Mirzo Samarqandga tashrif buyurganida mashhur bir temirchiga qilich buyurgan, temirchi esa qilich yasashdan bosh tortgan. Shohrux Mirzo darg‘azab bo‘lib, uni dorga osishga buyurgan, lekin Mirzo Ulug‘bek aralashib, temirchini o‘limdan olib qolgan...
Ali Qushchi cholning qora qurum bosgan serajin yuziga, pax- moq qoshlari ostidagi tiyrak ko‘zlariga hayajon bilan tikildi. Cholning keng yuzi, ko‘ksiga tushgan oppoq soqoli, kuch yog‘ilib turgan baquv- vat jussasi, tizzasiga tirab o‘tirgan qoqsuyak qo‘llari xuddi cho‘ng qoyadan o‘yib yasalganga o‘xshar, vujudidan bo‘lakcha bir mardona- vorlik, iroda, kuch yog‘ilib turardi...

• 
  Mavlono Ali Qushchi, — dedi chol, — ollo gadoyi Qalandar sir-asrorning bir chetini ochdi. Faqir ilm dargohidan suv ichmagan- men, ammo Hirot-u Bag‘dod-u Damashqda ko‘p madrasai oliylarda hovli supurib, ko‘p donishmandlarning xizmatlarini qilganmen, purhik- mat suhbatlaridan bahramand bo‘lganmen. Alqissa, ne xizmat darkor bo‘lsa — ayamasmen, bolam!..
  

Ali Qushchi qo‘llarini ko‘ksiga qo‘yib, ta’zim qildi.

•