Qozoqboy yoldoshev, valijon qodirov, jalolbek yoldoshbekov

Mirzo Abdullatifning yupqa lablariga kinoyali tabassum yugur-
di o‘rnidan turib ketdi, lekin taxtdan tushgisi kelmay, joyiga qayta
o‘tirdi.

• 
  Suhbatdan muddaongiz shu bo‘lsa, men bunday nasihat- larga muhtoj emasmen! — dedi u past, lekin tahdidli ovoz bilan. — Boshqa kalomingiz bo‘lsa ayting, yo‘qsa...
  

“Yo‘q, bundan shafqat tilab bo‘lmas. Bundan shafqat tilamoq, aj- dahodan jon tilamoq bilan barobar!..”

• 
  Yo‘qsa...
  
• 
  To‘xta! — dedi Mirzo Ulug‘bek uning so‘zini bo‘lib. — Senga aytadurg‘on yolg‘iz tilagim bor. So‘nggi tilagimdur bu... O‘z padaringni Movarounnahr sarhadidan haydamoqni niyat qilibsen... Meni bu mas- kandan haydagandin qatl qilganing a’lodur! Qatl!
  

* * *
“Bog‘i maydon”ni bir sayr qilib kelish niyatida chiqqan Mirzo Abdullatif, bog‘ni ko‘rgach, Ko‘ksaroyga qaytgisi kelmay qoldi...
Shahzoda munaqqash¹ chinni idishdan yana bir piyola may
¹Munaqqash - naqshli.
quyib ichdi-da, xontaxtadagi noz-ne’matlardan bir-ikki cho‘qilab, ipak ko'rpachaga yonboshladi... Shahzoda tush ko‘rdi. Go‘yo u Ko‘ksaroyda, haramxonaga yondosh o‘rdaday keng, muhtasham xo­nada katta bazmi jamshid qurayotgan emish. Bazmga barcha amir- lar va nufuzli beklar, devon va saroy mahramlari, shahzodaning eng yaqin muqarrablari¹ yig‘ilgan emish. Bakovullar oltin barkashlarda taom ustiga taom tortishar, may daryo bo‘lib oqar emish. Poygakda o‘tirgan mashhur sozandalar jon oluvchi dilrabo kuylar chalarmish, xonaning to‘ridagi harir parda orqasida esa yarim yalang‘och noza- ninlar zeb-ziynatlarini yoqimli jaranglatib, noz-u karashmalar bilan ming maqomda xiromon qilarmish... To‘satdan eshikda amir Sulton Jondor tarxon kirib, sajdaga bosh egarmish. Shahzoda amir Jondorni ko‘rib, o‘rnidan turib ketarmishu:

•