Qozoqboy yoldoshev, valijon qodirov, jalolbek yoldoshbekov

Ichkariroq yurib, tiz cho‘kadi. Hamlet kiradi.
Hamlet: U ibodat etayotir. Paytidir, ana,
Bir zarb ursam, ruhi ko‘kka bo‘lur ravona.
Qasos qoyim bo‘lur. To‘xta, o‘ylagin bir dam,
Padarimdan judo etdi meni muttaham.
Buning uchun jannat sari yo‘l olsinmi u,
Axir qodir qasos emas, mukofot-ku bu.
Otam sho‘rlik qorni shishib bergan edi jon, Zahar-zaqqumlardan xuddi xamirdek ko‘pchib.
Kim biladi, nelar kutar uni buning-chun?
Ne bo‘lsa ham mushkul bo‘lur, bo‘lmagay oson.
Qasosmi bu, qotil jonni bersa jabborga Sajda chog‘i, gunohlardan forig‘ bir mahal,
Olis yo‘lga hozir-nozir turar ekan?
Yo‘q!
Qayt shamshirim, dahshatli bir fursatga qadar.
Yo jahlga mingan yoki mast-alast chog‘i,
Uyquda yo harom huzur, ishrat qo‘ynida,
Yoki jazavasi qo‘zib, quturgan asno,
Xullas, ko‘kda najot yo‘li bekilgan palla Oyog‘ini keltirarsan osmondan xuddi.
To umbaloq oshib, jurmi-savdosi toshib,
Qulab tushsin jahannamning qora qa’riga.