Qozoqboy yoldoshev, valijon qodirov, jalolbek yoldoshbekov

Qo‘chqor: — (Yig‘lagudek bo‘lib.) Birov sizga hayotidan noli- yaptimi?
Alomat: —Hamma gap shunda-da, nolimaysiz! Ko'nikib ket- gansiz. Yaralar toshga aylangan — og'riq sezmaydi. Dod solib baqi- rish-ku, qo'lingizdan kelmas, hech qursa ingrab qo'yishga ham qodir emasmisiz, Qo'chqor aka?! Qalbingizning unutilib ketgan, o'zingiz ham bilmaydigan burchaklarida miltillayotgan ushoqqina norozilikdan qo'rqasiz, uni sezmaslikka olasiz! To'g'ri, qadr-qimmatingiz oshkora haqoratlanganda o'sha miltillayotgan cho'g' alanga olganday bo'ladi va siz uni aroq bilan o'chirishga urinasiz. Dunyoga shirakayf ko'zlar
bilan qarab, taskin topasiz, lekin ertasi kuni kayfingiz tarqab, dunyo yana asl holiga qaytadi! Shunda yig‘lamoqdan o‘zga chorangiz qol- maydi. Keyin o‘ksib-o‘ksib yig‘laysiz.
Qo‘chqor: — (Ko‘zlarida yosh o‘ynab) Yolg‘on!.. Hech qachon yig‘lamaganman!..
Alomat: — Yig‘lagansiz. Faqat, ko‘zingizni narigi tomoni bilan yig‘lagansiz. Ko‘z yoshlaringiz tashqariga emas, ichkariga oqqan. Mana, mening ichim to‘la temir-tersak, sizning vujudingiz esa faqat ko‘z yoshidan iborat. Lim-lim yosh.
Qo‘chqor: — (Baralla yig‘laganicha oyoq ostidagi yashikni zarb bilan tepib) E, padariga la’nat hammasining!!!
Alomat: — (Gipnozni to‘xtatib) Nega unaqa qilasiz, Qo‘chqor aka? Aytdim-ku, gaplarimning hammasi yolg‘on deb. Bu gaplarga ishonish uchun juda go‘l, kaltafahm bo‘lish kerak. Nahotki, siz shu- naqa odam bo‘lsangiz?
Qo‘chqor: — E, yolg‘oningizning ham padariga la’nat! (Yosh bolaga o‘xshash g‘ingshib yig‘laydi. Alomatning yelkasida- gi qizil mikrosxemani oladi-da, qo‘shni hovli tomonga otib yuboradi.) Bozortoy!.. Ho‘, Bozortoy! Bir qarab yubor, og‘ayni, juda kerak bo‘p qolding!.. Bozortoy, jon do‘stim, bir qaragin, ikki og‘izgina gapim bor! Senga aytmasam, kimga aytaman, Bozortoy!.. Bozortoy, qadrdonim!..