Qozoqboy yoldoshev, valijon qodirov, jalolbek yoldoshbekov

Qo‘chqor: — Nima qipti, el qatori yashayapmiz.
Alomat: — Shunday deb o‘zingizni ovutasiz. G‘urur, qadr- qimmatingiz-chi? Mundoq o'ylab ko'ring, biron tirik jon siz bilan hi- soblashadimi? Yo'q, axir! To'y-ma’rakalarda poygakda o'tirasiz. „Ulug'lar“ga tayyorlangan dasturxonga yaqinlasholmaysiz, iloji bori- cha o‘sha tomonga qaramaslikka tirishasiz. Chunki „mehnatkash“ de­gan mansab bilan to'rga chiqolmasligingizni yaxshi bilasiz! Shlyapa kiyib, galstuk taqqan ketmondasta ham sizni haqoratlashi, tahqirlashi mumkin! Alam qilmaydimi?
Qo‘chqor: — Ha, endi, rahbar bo'lgandan keyin koyiydi-da...
Alomat: — Bayram kunlari rayondagi namoyishdan bayroq- cha ko'tarib o'tganingizga xursand bo'lib yuraverasiz. Majlislarda qo'l ko'tarish-u, chapak chalishni bilasiz, boshqa baloni ham bilmaysiz! Ko'pincha o'sha majlisda nima hal bo'layotganini tushunmaysiz!
Qo‘chqor: — (Ta’sirlanib) Gapingiz noto‘g‘ri, Alomatxon. „Hurmat taxta“sida suratimiz turipti.
Alomat: — Endi bor umidingiz bolalaringizdan. Ularni o'qitib, „katta odam“ qilmoqchisiz. Lekin ularingizdan „katta odam“ chiqmay- di. Daladan beri kelmaydigan, chalasavod bolalardan nimaniyam kutib bo'lardi? Buni bilasiz. Yana „ko'pga kelgan to'y“, deb yuravera­siz. Axir umr o'tib ketayapti-ku, Qo'chqor aka!
Qo'chqor. (Ko‘ngli to‘lib) Baribir yig'lamayman. Yaxshi yasha- yapmiz, bildingizmi!..
Alomat: — Yig'laysiz... Ana, ko'nglingiz to'lib turibdi. Labingizni tishlamang, Qo'chqor aka, foydasi yo'q. Axir, yosh ko'zdan chiqadi, og'izdan emas.