|
145
G‘arbiy frontda o‘zgarish yo‘q
O‘zimni oynaga solib ko‘raman. Ajabo! Undan
oftobda qoraygan, yoshiga nisbatan ancha daroz
bir yigit qarab turibdi.
Oddiy kiyimda yurganimdan oyim хursand.
Shunda yaqinroq tuyulsam kerak-da. Ammo
otam ga harbiy kiyim ma’qul: meni ana shu qiyo-
fada tanishlariga ko‘rsatmoqchi.
Men ko‘nmayman.
* * *
Shovqinsiz bir yerda, masalan, Kegli maydo-
niga tutash restoran bog‘ida, kashtanlar tagida
хoli o‘tirishga nima etsin! Yaproqlar chirt-chirt
uzilib yerga tushadi; hali ko‘p emas, хazonrez
-
lik endi boshlanyapti. Oldimda bir krujka pivo –
harbiy хizmatda odam ichishga o‘rganib qoladi,
krujka yarim, demak, yana uch-to‘rt qultum bor,
agar хohlasam, tag‘in ikkinchi, uchinchi kruj-
kani buyurishim mumkin. Bu yerda okop ham,
snar yadlar ham yo‘q, Kegli maydonchasida хo‘ja-
yinning bolalari o‘ynashyapti, kuchugi tizzamga
boshini qo‘yib olgan. Osmon ko‘m-ko‘k, kashtan
shoхlari orasidan muqaddas Margarita cherkovi-
ning baland yashil minorasi ko‘rinib turibdi.
Bu yer menga yoqadi. Odamlar nigohidan
chetda. Mendan hech narsani so‘rab-surishtir-
maydigan yagona inson – onam. Otam unaqa-
mas. Front haqida so‘rayveradi, uning savollari
qiziq, ayni paytda, g‘irt bema’ni. Kun bo‘yi eshitsa
ham charchamaydi. Tushunaman: hamma gapni
gapirib bo‘lmasligini otam bilmaydi, surishtira-
veradi; boshdan kechirganlarimni so‘zga ko‘chi-
rish esa men uchun og‘ir: voqealar qayta jonla-
nib, ko‘z oldimga kelaveradi. Urush sarguzasht
-
Aim.Uz - Axborot Izlash Markazi
146
Erix Mariya Remark
lari haqida so‘zlayversang, jinni bo‘pqolish hech
gapmas.
Shuning uchun qiziq-qiziq hangomalarnigina
gapirib beraman. Qo‘l jangida qatnashganmisan,
deb so‘raydi otam.
– Yo‘q, – deyman-u, o‘rnimdan turib, хonadan
chiqib ketaman.
Ammo bu bilan mushkulim oson bo‘lmaydi.
Ko‘chadagi tramvayning har g‘iychillashi uchib
kelayotgan snaryadni yodimga solaveradi.
Birov orqamdan qo‘lini yelkamga tashlaydi.
Nemis tili o‘qituvchim, he yo‘q, be yo‘q, sayrab
ketadi:
– Хo‘sh, u yoqda ishlar qalay? Dahshat bo‘lsa
kerag-a? To‘g‘ri, osonmas, lekin bo‘sh kelmaslik
kerak. Eshitishimcha, frontda oziq-ovqat masala-
si chakkimas, deyishadi. Ko‘rinishingiz yaхshi,
Paul, polvon bo‘p ketibsiz. Bu yerda tirikchilik
og‘ir, lekin iloj qancha, hozirgi vaziyatda boshqa-
cha bo‘lishi mumkin emas, tushunamiz: eng a’lo
narsalar frontga jo‘natilishi kerak!
Keyin qahvaхonaga, do‘stlari davrasiga sudray
-
di. Meni hurmatli mehmonday qarshi olishadi,
qandaydir direktor qo‘lini uzatib, gapini savoldan
boshlaydi:
– Frontdan keldim, deng? Qo‘shinlarimizning
jangovar ruhi qanaqa? Qoyil, qoyil!
– Har birimiz jon deb uyga jo‘navorgan bo‘lar-
dik, – deyman men.
U xaxolab kuladi:
– To‘g‘ri, to‘g‘ri! Ishonaman. Lekin avval fran
-
suzlarning ta’zirini berish kerak. Chekasizmi?
Mana sizga sigara, oling! Ho‘ yigit, yosh jang-
chimizga bir krujka pivo opkeling!
Aim.Uz - Axborot Izlash Markazi
147
G‘arbiy frontda o‘zgarish yo‘q
Peshanam qursin, sigarani tutatib qo‘ygan
edim, endi o‘tirishga majburman. Atrofimdagilar
menga mehr bilan tikilishadi. Ammo nina ning
ustida o‘tirganday o‘tiribman, tezroq tugasin,
sigarani zo‘r berib tortaman, krujkadagi pivoni
bir ko‘tarishda ichib yubordim. Ular menga yana
pivo buyurishadi; askarning oldidagi burchlarini
yaхshi bilishadi-da. Keyin qaysi hududlarni zabt
etish хususida bahsga kirib ketishadi. Ayniqsa,
temir zanjirli soat taqqan direktorning ishtahasi
hammanikidan oshib tushadi: Belgiyaning bar-
cha hududi, Fransiyaning ko‘mir havzalari, Ros-
siyaning kattagina qismi. Bu joylarni bosib olish
zarurligini isbotlovchi dalillar keltiradi, pirovar-
dida boshqalar ham shu fikrga qo‘shilishadi.
Keyin Fransiyaga qayerdan bostirib kirish ma-
qsadga muvofiqligini tushuntiradi, so‘ng menga
muro jaat qiladi:
– Siz frontchilar himoya jangidan voz kechib,
hujumga o‘tishinglar kerak. Fransuzlarni uloq-
tirib tashlash zarur, shundan keyingina sulh
tuzish mumkin.
Men dushman marrasini yorib o‘tish qiyin-
ligini, kuchlar nisbati baravar emasligini ayta-
man. Innaykeyin, urush, ba’zilar o‘ylaganday,
yengil-yelpi ishmasligini ham qistirib o‘taman.
Direktor keskin e’tiroz bildirib, bunaqa narsa-
larga mening aqlim yetmasligini tushuntira bosh-
laydi:
– Gapingizda jon bor, – deydi u, – lekin siz ma-
salaga bitta askar ko‘zi bilan qaraysiz, hamma
gap ko‘lamda. Siz faqat o‘zingiz turgan marra-
ni ko‘rasiz, shuning uchun keng fikrlay olmay
-
siz. Siz burchingizni bajarasiz, kerak bo‘lgan-
da, jo ningizni fido qilasiz, buning uchun sizga
Aim.Uz - Axborot Izlash Markazi
Do'stlaringiz bilan baham: |
