qolishdan asraydi. О‘simliklar havodan karbonad angidridni yutmasdan suvning tashqi diffuziyasini
tо‘xtata olmaydilar chunki karbonad angidrid yutilish bosimi gradiyenti suv yо‘qotilishi gradiyent
bosimigi nisbatan biroz kam bо‘ladi.
Suvning ustitsalar orqali harakati faqatgina kunduzi yuz beradi chunki kechasi ustitsa
teshikchalari yopiladi. Tungi paytda fotosintez jarayoni ham sodir bо‘lmaydi, karbonad angidrid gaziga
ehtiyoj yoо‘qoladi va ustitsalar teshikchalari qisqarishi evaziga ortiqcha suv yо‘qotilishi kamaytiriladi.
Erta tongda tuproqda suv harakati boshlanadi va quyosh nurlari ta’sirida fotosintetik faollik oshadi,
karbonad angidridga bо‘lgan ehtiyoj kо‘payadi. Ustitsalar teshikchalari kengayadi va ustitsalarning
karbonad angidrigiga nisbatan turg‘unligi kamayadi. Bu usuldagi suvning transpiratsiyasi о‘simliklar
о‘sishi va kо‘payishi uchun zarur fotosintez mahsulotlari hosil bо‘lishiga yordam beradi.
Boshqa tomondan, quyoshli kunlarda ham tuproqdagi suv miqdorining kamligi sharoitida
ustitsalar teshikchalari kam ochiladi yoki umuman yopiq holatda bо‘ladi. Bu usul yordamida о‘simliklar
suvsizlanib qolishdan himoyalanadilar. Ustitsalar qarshiligi ustitsalar teshikchalarining ochiqligi va
yopilishi evaziga ham nazorat qilinishi mumkin. Bu biologik nazorat hujayralarni tutashtiruvchi,
ustitsalarni о‘rab turuvchi maxsus epidermal hujayralar tomonidan amalga oshiriladi.
Hujayralarni tutashtiruvchi hujayra devorlari maxsus tuzilishga ega.Tutashtiruvchi hujayralar
barcha yashil о‘simliklar qatori kurtaklilar va mozlarda ham uchraydi.Sigler hujayralari sezilarli
morfologik tafovutga ega. Ulr ikki asosiy turga ajratiladi: Bir turi о‘simliklar va palma kabi bir urug‘li
о‘simliklarga xos, ikkinchi turi esa barcha ikki urug‘li о‘simliklar va mox, paparotnik va ochiq
urug‘lilarga ham xos.
О‘simliklarda tutashtiruvchi hujayralar shishsimon oxirgi qismlarda joylashadi va gantelsimon
kо‘rnishdagi shaklga ega. Aytib о‘tilayotgan teshikchalar ikkita tutashtiruvchi gantelning qо‘lchalarida
joylashadi. Bu tutashtiruvchi hujayralar yon tomonlaridan tutashtiruvchi hujayralarga ustitsa
teshikchalarini nazorat qilishga yordam beruvchi ikkita differensiyalangan epidermik hujayralar bilan
himoyalanib turadi. Tutashtiruvchi hujayralar, yordamchi hujayralar va teshikchalar birgalikda ustitsa
tizimi deb ataladi.
Ikki urug‘li о‘simliklarda, bir urug‘li о‘simliklarda, kurtaklilarda tutashtiruvchi hujayralar
teshikchalardan markazga qarab elliptik konturga ega bо‘ladi. Kurtakli о‘simliklarda ikki jinsli hujayralar
kam uchraydi ba’zida esa umuman uchramaydi. Bu holatda himoyalovchi hujayralar epidermisning
odatiy hujayralaribilan о‘ralgan bо‘ladi.
Tutashtiruvchi hujayralarning asosiy ajralib turuvchi xususiyati ularning devorlarining maxsus
tuzilishga ega bulganligi bilan ifodalanadi. Bu devorlarning ayrim qismlari qalinlashgan bо‘ladi va oddiy
qismlaridan 1-2 rm dan ba’zida 5 rm о‘lchamgacha farq qiladi. Kurtakli о‘simliklarda tutashtiruvchi
hujayralar juda qalik ichki va tashqi devordan, yupqa tayansch devori (epidermis hujayralarigi tutashgan
holda), va biroz qalinlashgan teshikchalar devorlaridan iborat bо‘ladi.
Muhim omil hisoblanuvchi va о‘simliklarning barcha hujayralarini devorlarini mustahkamlovchi,
hujayra shaklini hosil qiluvchi sellyuloza mikrotolalarining silliqlanishi, ustitsa teshikchalarining ochilishi
va yopilishi jarayonida asosiy rol о‘ynaydi. Silinda shaklidagi odatiy hujayralarda sellyuloza mikrofibril
tolalari hujayraning uzun о‘qiga nisbatan kо‘ndalang joylashgan bо‘ladi. Natijada hujayra о‘z о‘qi
uzunasi yо‘nalishiga qarab kengayadi. Chunki skllyuloza tolalari tо‘g‘ri burchak bо‘ylab tushadigan ta’sir
kuchini kamatstiradi.
Tutashtiruvchi hujayralar mikrofibrillalari tuzilishi bir- biridan farqlanadi. Kurtaksimon
tutashtiruvchi hujayralar teshikchalardan radial yо‘nalishda mikrofibril tolalarga ega bо‘ladi. Shu usulda
hujayraning tashqi о‘rab turuvchi qavati va ustitsalar ochilgan paytda tutashtiruvchi hujayralar egiluvchi
qismlari mustahkamlanadi. О‘simliklarda gantelsimon tutashtiruvchi hujayralar shishgan barg qismlari
bilan birgalikda tutib turuvchi asoslarni hosil qiladi va nayzasimon katakchalar xajmi oshadi va shishadi.
Qopchalar bir-biridan uzoqlashadi va ular orasidagi tirqishlar kengayadi.
Do'stlaringiz bilan baham: