Lev nikolayeviÇ tolstoy insan neyle yaşAR? Rusça Aslından Çeviren

41
X
Semyon ona yaklaştı: “Mihayla, sen...” dedi. 
Mihayla sedirden kalktı, işini bırakıp önlüğünü çı
-
kardı, Semyon ile Matryona’yı selamladı ve:
-Affedin beni. Tanrı beni bağışladı. Siz de bağış
-
layın, dedi.
Ev sahipleri Mihayla’dan ışık yayıldığını gördü
-
ler. Semyon da kalktı, Mihayla’yı selamlayıp şöyle 
dedi:
-Mihayla, görüyorum ki sen sıradan bir insan 
değilsin, ben seni ne alıkoyabilirim ne de sorguya 
çekebilirim. Ama bana sadece şunu söyle: Seni bu
-
lup eve getirdiğimde sıkıntılı bir hâlin vardı, karım 
sana yemek verdiğinde ona gülümsedin ve o andan 
itibaren yüzün neden aydınlandı? Sonra, o bey çiz
-
me sipariş ettiğinde bir daha gülümsedin ve o andan 
itibaren neden yüzün biraz daha aydınlandı? Şimdi 
de, kızlarla gelen kadını görünce üçüncü kez gülüm
-
sedin ve artık ışık saçıyorsun. Söyle bana Mihayla, 
neden senden böyle bir ışık yayılıyor ve neden üç 
kez gülümsedin?
Mihayla anlatmaya başladı:
-Tanrı beni cezalandırmıştı, artık affetti, o yüz
-
den ışık saçıyorum. Üç kere gülümsedim, çünkü 
Tanrı’nın üç hakikatini öğrenmem gerekiyordu. 
Tanrı’nın üç hakikatini öğrendim; ilk hakikatini ka
-
rın bana merhamet ettiğinde öğrendim, bu yüzden 

---

Lev Nikolayeviç Tolstoy
42
ilk kez gülümsedim. Diğer hakikati zengin adam 
çizme sipariş ettiğinde öğrendim ve ikinci kez gü
-
lümsedim, şimdi de, kızları görünce, üçüncü ve son 
hakikati öğrendim ve üçüncü kez gülümsedim.
Bunun üzerine Semyon şöyle dedi:
-Söyle bana Mihayla, Tanrı seni neden cezalan
-
dırdı ve Tanrı’nın o hakikatleri neler, ben de bileyim?
-Tanrı beni, O’na itaat etmediğim için cezalan
-
dırdı. Ben gökyüzünde bir melektim ve Tanrı’ya ita
-
atsizlik ettim.
Tanrı beni bir kadının ruhunu almam için gön
-
derdi. Yeryüzüne indiğimde o kadın tek başına ya
-
tıyordu, hastaydı, ikiz doğurmuştu, iki kız bebek. 
Bebekler annelerinin yanında kımıldanıp duruyordu, 
anneleri onları göğsüne kaldıramıyordu. Kadın beni 
görünce Tanrı’nın beni, kendisinin ruhunu almam 
için gönderdiğini anladı, ağlamaya başladı ve şöyle 
dedi: “Ey Tanrı’nın meleği! Kocamı daha yeni def
-
nettik, ormanda bir ağacın altında kalıp öldü. Benim 
ne bir kız kardeşim var, ne teyzem, ne de annem. 
Öksüzlerimi büyütecek kimsem yok. Benim ruhumu 
alma, çocuklarımı besleyip büyütmeme müsaade 
et, ayaklansınlar! Çocuklar babasız, annesiz yaşa
-
yamaz!” Kadının sözünü dinledim, bebeğinin birini 
göğsüne koydum, diğerini de eline verdim ve göğe 
yükseldim. Tanrı’nın huzuruna çıktım “Tanrım, o 
lohusanın ruhunu alamadım. Kocası ağacın altında 
ezilmiş, kadın ikiz doğurmuş, ruhunu almamam için 

---

İnsan Neyle Yaşar?
43
yalvardı. “Çocuklarımı besleyip büyütmeme müsaa
-
de et, ayaklansınlar. Çocuklar annesiz, babasız ya
-
şayamaz.” diye yalvardı. Ben o kadının ruhunu ala
-
madım.” Bunun üzerine Tanrı şöyle dedi: “Git o lo
-
husanın ruhunu al ve üç hakikati öğren: İnsan içinde 
ne barındırır, insana ne bahşedilmemiştir ve insan 
neyle yaşar? Öğrendikten sonra göğe döneceksin.” 
Böylece tekrar yeryüzüne indim ve yeni doğum yap
-
mış olan kadının ruhunu aldım.
Bebekler annelerinin göğsünden düştü. Kadının 
cansız bedeni yatağa yığılıp bebeklerden birinin üze
-
rine düşerek ayağını ezdi. Kadının ruhunu Tanrı’ya 
götürmek için köyün üzerinde yükseldim, ama rüz
-
gâra yakalandım, kanatlarım koptu ve kadının ruhu 
Tanrı’ya tek başına yükseldi. Bense yeryüzüne, yo
-
lun kenarına düştüm.

---

Lev Nikolayeviç Tolstoy