Beynin I i m I i -js

sehpaya vurduktan sonra ise “ bunun görmeyle uzaktan yakından
ilgisi y o k ” diye düşüneceksiniz.
A m a acaba öyle midir gerçekten? Gözleri görmeyen deney ka-
40

---

D U Y U L A R I N T A N I K L I Ğ I : D E N E Y İ M G E R Ç E K T E N A S I L B İ R Ş E Y D İ R ?
alım cıları bu görsel-dokunsal değişim gözlüklerini takıp bir haf­
ta kadar ortalıkta dolaştıktan sonra, yeni bir ortamda yönlerini
bulmada oldukça başarılı hale gelirler. Sırtlarında hissettiklerini,
yönelecekleri doğrultunun bilgisine çevirebiliyorlardır artık. Ama
işin asıl şaşırtıcı yönü bu değildir. Asıl şaşırtıcı olan, dokunsal gir­
dileri algılamaya; onlar aracılığıyla g örm eye başlamalarıdır. Yete­
rince uygulama yaptıktan sonra bu dokunsal girdiler, çevrilmeye
ihtiyaç duyan bilişsel bir bilmece olmanın ötesine geçerek, dolaysız
bir duyum haline gelir
.2
Sırttan gelen sinirsel uyarıların görmeyi temsil edebildiğine
inanmak size güç geliyorsa, kendi görme duyunuzun da aslında
tıpkı bunlar gibi, yalnızca farklı kablolardan geçmeyi seçmiş bu­
lunan milyonlarca sinirsel uyarıyla taşındığını hatırlayın, yeter.
Beyniniz, kafatasının içindeki sığınağında mutlak bir karanlıkla
çevrelenmiştir. Hiçbir şey görm ez. Tek bildiği, bu küçücük sinyal­
lerden ibarettir. Ama siz buna rağmen dünyayı ışık ve rengin bütün
farklı dereceleri ve tonlarıyla algılarsınız. Beyniniz karanlıktadır,
ama zihniniz ışığı kurgulayabilir.
İster gözlerden, ister kulaklardan, ister bambaşka yerlerden
olsun, uyarıların nereden geldiği, beyni hiç mi hiç ilgilendirmez.
Uyarılar, siz nesneleri itip, yerden yere vurup, onlara tekmeler
atarken yaptığınız hareketlerle tutarlı biçimde ilişkilendirilebilir