Beynin I i m I i -js

mını, görebilen kişilerden daha büyük kesinlikle çizip çizemeyece-
ğini sorduğum da aldığım yanıt ise daha da şaşırtmıştı beni: Tasa­
rımları, bırakın ayrıntıyı, hiçbir biçim de çizemezdi, çünkü gören
kişilerin üç boyutu (oda) iki boyuta (bir kâğıt parçası) nasıl dönüş­
türdüğünü başta anlam ıyordu zaten. Bu düşünce, basitçe anlam
veremediği bir şeydi
.23
Görm ek, dünyayı berrak bakışlarla karşınıza almaktan ibaret
değildir; sistem in, görme sinirleri boyunca ilerleyen elektrokimya-
sal sinyalleri yorum lam ayı da öğrenmesi gerekir. M ike’ın beyni,
onun kendi hareketlerinin duyusal sonuçları nasıl değiştirdiğini
anlayam amıştı. Örnek vermek gerekirse, başını sola oynattığında
sahne sağa kayıyordu. Görme yetisine sahip kişilerin beyinleri bu
tür şeylere artık alışmış ve bunları görmezden gelmeyi öğrenmiştir.
Ama M ik e’ın beyni bu tür tuhaf ilintiler karşısında afallamıştı. Bu
örneğin aydınlattığı önemli bir nokta var: Görmeyle ilgili bilinçli
deneyim , birazdan göreceğimiz üzere ancak duyusal sonuçlarla il­
gili doğru ve kesin öngörülerin varlığında gerçekleşebilir
.24
Sonuç­
ta görüş, nesnel anlamda karşınızda duran bir şeyin basit bir tem­
sili ya da yorumu gibi görünse de, aslında ciddi bir bedeli vardır.
Görmek, öğrenmek zorunda olduğumuz bir şeydir.
Birkaç hafta boyunca ortalıkta dolaşıp nesnelere gözünü dike­
rek, sandalyelere tekme atarak, gümüşleri inceleyerek, karısının
yüzünü ovalayarak, M ike sonunda bizimki gibi bir görme deneyi­
39

---

I N C O G N I T O
m ini kazanm ayı başardı. A ram ızdaki tek fark, bu deneyim i bizden
daha fazla takdir etm esi.