Balki ko‗p odamlarga ba‘zi ishlarni bilmasligi foyda beradi. Hikoya qilinishicha, bir
odam tabibga xotini tug‗masligidan shikoyat qilibdi. Tabib xotinning tomiridan ushlab
ko‗rib: «Farzandsizlikni davolashga hojat yo‗q, chunki siz qirq kun ichida o‗lasiz», debdi. Bu
gapni eshitgan xotin qattiq dahshatga tushibdi. Hayoti ko‗ziga qorong‗u ko‗rinib, barcha
mollarini chiqarib, faqirlarga ulashibdi,
vasiyat qilibdi, yemabdi, ichmabdi. Ammo tabib
aytgan muddat o‗tib hamki ayol o‗lmabdi. Er tabibga kelib: «Xotinim o‗lmadi-ku», debdi.
Shunda tabib: «Men buni bilaman, hozir borib u bilan qo‗shil, tug‗adi», debdi. So‗ng
aytibdiki: "U ozishi uchun uni o‗lim bilan qo‗rqitdim». Ushbu hikoya senga ba‘zi ilmlarning
xatarini his qilishingdan ogohlantiradi va Rasulullohning (sollallohu alayhi vasallam): «Naf
bermaydigan ilmdan Allohdan panoh tilaymiz»,
81
degan so‗zlarining ma‘nosini tushuntiradi.
Bas, sen ushbu hikoyadan ibrat ol va shariat yomonlagan, qaytargan ilmlardan bahs
yurituvchi bo‗lma. Sahobalarga ergash va sunnatga tobe‘ bo‗lganlar bilan kifoyalan.
Salomatlik ergashishdadir. Xatar esa narsalardan bahs qilish va o‗zboshimchalikdadir.
Fikring, aqling, daliling, hujjating va gumoning bilan narsalarning
haqiqatini tanish uchun
bahs qilyapman, deb tortishishni ko‗paytirma. Ilm haqida fikr yuritishning nima zarari bor,
ham dema. Albatta, u sening zararingga xizmat qiladi. Shundog‗ ham sen o‗zingga zarar
qiladigan qancha narsalarni bilasan, agar Alloh taolo rahmati bilan qutqarmasa, bu bilishing
oxiratda halokatga olib boradi.
Bilgilki, tajribali tabib boshqalar bilmaydigan muolaja sirlarini bilgani kabi,
payg‗ambarlar ham qalblarning davosini va oxirat hayoti sabablarini yaxshi biladilar.
Ularning yo‗llariga
qarshi hukm chiqarsang, halok bo‗lasan. Bir qancha kishilar borki,
barmog‗iga bir yara chiqsa, o‗zicha uni davolamoqchi bo‗ladi. Tajribali tabib yarani tananing
boshqa tomonidan davolashni uqtiradi. Holbuki, tomirlarning badanda qanday tarqalganini,
joylashgan o‗rnini va tanani qanday o‗rab olganini bilmagan odam tabibning so‗zini aqldan
yiroq sanaydi. Shuningdek, oxirat yo‗lidagi ishda, shariatning nozik maslak,
odob va
aqidalarida sir va nozikliklar bor, ularni tushunishga aqlning quvvati yetmaydi. Masalan,
toshlarda ajoyib xosiyat borki, hech kimsa ohanrabo temirni qanday qilib tortishi sababini
bilishga qodir emas. Shuningdek, aqida va amallarda ham g‗aroyibot va ajoyibotlar bor, ular
qalblarning musaffoligini, beg‗uborligini, tazkiyasi va Alloh taoloning (ma‘naviy)
qo‗shnichiligiga yetishish yo‗lidagi islohini ta‘minlaydi. Ularning fazilatiga ro‗baro‗ bo‗lish
foydasi doridarmonlarda ko‗ra ko‗p va kattaroqdir. Aql dorilarning
manfaatini anglashga
qosirlik qiladi, faqat tajribagina uni his etishga yo‗l ochadi. Shuning kabi aql oxirat hayotiga
nima naf berishini anglay olmaydi, inchunun, tajriba yo‗li bilan ham his qilish imkoni yo‗q.
Agar tajriba o‗tkazish mumkin bo‗lsa va ayrim o‗liklar qayta tirilib, bizga foydali, maqbul,
Alloh taologa yaqinlashtiradigan va Allohdan uzoqlashtiradigan amallarni aytib bersalar edi,
aqlga kifoya qilardi. (Aqida masalalari ham shunday.) Ammo o‗liklarning qayta tirilib, bizga
xabar berishlari mumkin bo‗lmagan ish. Demak, aqling Payg‗ambar (sollallohu alayhi
vasallam) keltirgan xabarlarni tasdiq qilishi va ishoralarining manbalarini anglab yetishi
senga kifoya qiladi. Tasarrufdagi bundan boshqa (foydasiz) narsalardan aqlni chetlat va
(Qur‘on va sunnatni) mahkam tut. Shundagina salomat bo‗lasan, vassalom. Shuning uchun
ham Rasululloh (sollallohu alayhi vasallam): «Albatta, bir ilmda jaholat va bir so‗zda ojizlik
bor»,
deganlar. Ma‘lumki, ilm jaholat bo‗lmaydi. Lekin johillik
kabi zarar yetkazishi
mumkin. Yana Rasululloh (sollallohu alayhi vasallam) aytganlarki: «Tavfiqning ozi ilmning
ko‗pidan yaxshi».
83
Iso (a.s.): «Qancha-qancha daraxtlar bor, hammasi ham meva bermaydi,
qancha-qancha mevalar bor, hammasi ham shirin emas, qanchaqancha ilmlar bor, barchasi
birdek manfaatli emas», deganlar.
