Radio jurnaliSTİKA

MÜXBİR SƏSİNDƏN PARÇALAR (STƏNDAPLAR)
Olayı dadlandıran bir məqam da var – stəndap. 
Bu, jurnalistin hadisə yerində canlı-canlı hadisəni 
danışması, təsvir etməsi, olanları izah etməsidir. Bu 
birbaşa diktofona yazılır. 
Radio stəndəplarında bunlar olamalıdır:
▪ 
Təsvir.
Hadisəni, insanları, məkanı, emosiyaları, 
bir sözlə, reportyor gördüyünü necə varsa çatdırır. 
Yəni şişirtmir, uydurmur, emosiya dolu sözlərdən 
və təyinlərdən (böyük, kiçik, hündür, dəhşətli, 
acınacaqlı, faciəvi) istifadə etmir! 
▪ 
Yenilik.
Stənd-aplar, adətən, bütöv bir reportajın 
bir hissəsi olduğundan, ümumi məzmunu 
təkrarlamamalıdır. Stəndap mənzərə qurucusudur və 
dinləyicinin təsəvvürünü daha da “rəngləyir”. O, tək 
və təkrarolunmaz parçadır.
▪ 
Canlılıq. 
Bunu etmək üçün fövqəladə bir şey lazım 
deyil. Olayı yaxın adama, ailənə, dosta telefonda 
danışır kimi danış.
▪ 
Əsaslı. 
Radio stəndaplar video stəndaplarla, 
demək olar ki, eynidir. Mütləq bəlli səbəbi olmalı 
və reportajda ona ayrılan vaxtın vacibliyi öz 
təsdiqini tapmalıdır. Bəlli səbəblərdən biri, məsələn, 
dinləyicinin hadisəni daha yaxşı qavramasına kömək 
ola bilər. Stəndap nə baş verdiyini izah etməyə bir 
vasitədir. 
“Mən niyə stəndap edirəm?”
sualına cavab tapmalısan. 
Sualın cavabı aşağıdakılardan biridirsə, yaxşısı budur 
jurnalist bu vasitədən vaz keçsin və bir daha düşünsün.
▪ Sadəcə, elə-belə.
▪ Məşhurlaşmaq üçün. Mən stəndap edəndə əla 
səslənirəm və bu auditoriya qarşısında imicimi 
formalaşdırır.
▪ Çünki mən həmişə bunu edirəm.
Stəndapdan yalnız buna ehtiyac olanda, “olmazsa, 
olmaz” olduqda yararlanmaq olar. Doğrudur, onlar 
reportaja rəng qatır, detallı izah edir, amma bu, 
reportajı rəngarəng, zəngin edən yeganə vasitə deyil. 
Odur ki, stəndap etməzdən əvvəl sən NİYƏ? sualına 
cavab tapmalısan.