Fyodor Dostoyevskiy. Kulgili odamning tushi (hikoya)

shakl-shamoyili bilan tuzukroq tasavvur ham qilolmasdilar,

lekin   qiziq   joyi   shundaki,   kechmish   saodatga   ishonchni

yo‘qotib, uni ertak deb o‘ylash barobarida ular qaytadan

beg‘ubor va baxtiyor bo‘lishni shunday orzu qildilarki, o‘z

orzulariga bandi bo‘lib unga ilohiy tus berdilar, shu intilish

yo‘lida   ibodatxonalar   tikladilar.   O‘z   g‘oyalari   va

orzularining   ro‘yobga   chiqmasligiga   ishonib   turib,   ko‘z

yoshlari bilan uni ilohiylashtirdilar, unga sajdalar qildilar.

Lekin   o‘sha   mas’ud   va   mas’um   damlarga   qaytish   imkoni

tug‘ilib,   kimdir:   “Unga   qaytishni   istaysizmi?”   —   deb

so‘rasa, ular, shubhasiz, bosh tortgan bo‘lardilar.

Ular menga: «Ha, biz yolg‘onchimiz, zolim va adolatsizmiz,

biz   buni   bilamiz,   o‘z   holimizga   yig‘laymiz,   buning   uchun