Намоз арконлари намозда 12 та фарз бор

Намозда 27 та суннати муаккада бор 
17 таси умумий 
1. Такбири тахримада қўл кўтармоқ. 
2. Витр-вожиб намозида "Қунут" дуосини ўқишдан олдин қўл кўтармоқ (бунда бош бармоқлар 
қулоқ юмшоқларига текқизилмайди). 
3. Икки Ийд намозларида такбири зоидаларни айтишда қўл кўтармоқ. 
4. Қўл кўтарганда қўл панжалари орасини эркин тутиб, кафтларини қибла тарафга қаратмоқ. 
5. Қўл қовуштириш, яъни такбири тахримадан сўнг қўлларни боғлаш. Бунда ўнг қўлининг бош 
бармоғи ва жимжилоғи билан чап қўлнинг бандидан ушланади. 
6. Қўлни боғлагандан сўнг "Сано" ўқимоқ. 
7. Такбироти интиқолат, яъни бир рукндан иккинчи рукнга ўтиш учун айтиладиган такбирлар. 
Масалан, қиёмдан рукуъга ўтишда, саждага боришда, саждадан қайтишда, қаъдадан қиёмга 
туришдаги айтиладиган такбирлар. 
8. Рукуъга борганда тиззаларини ва қўл тирсақларини букмай қўлини тик ушламоқ. 
9. Рукуъда қўл бармоқларини катта очиб, қарчигай чангак қилиб, тиззаларини маҳкам ушламоқ. 
10. Рукуъда уч марта тасбех ("Субҳана роббиал Ъазим" ёки “Субҳана роббиал Карим”деб) 
айтмоқ. 
11. Қовма. Рукуъдан қайтганда аъзолари қарор топгунча қаддини ростлаб тик қилмоқ. 
12. Жалса. Биринчи ва иккинчи сажда орасида бир тасбеҳ миқдори гавдасини тик тутиб 
ўтирмоқ. 
13. Етти аъзо: юз (бурун ва пешона), икки қўл кафтлари, икки тизза ва икки оёқ бармоқлари 
билан сажда қилмоқ. 
14. Саждада уч марта тасбеҳ ("Субҳана роббиал аъла" деб) айтмоқ. 
15. Охирги қаъдадаги "Ташаҳҳуд"дан сўнг "Саловот" ўқимоқ. 
16. "Саловот"дан кейин ўзи, ота-онаси ва мўъминларнинг ҳақкига дуо қилмоқ. Яъни, 
"Аллоҳуммағфирли вали валидаййа вали жамиъил мўъминина вал мўъминат" 
17. Ўнг ва чап томонга салом бериб намоздан чиқмоқ. 
10 таси хос 
1. Имом такбирларини баланд айтмоқлиги. 

---

2. Такбири аввал. Такбири тахримада имом "Аллоҳу акбар" лафзининг "р" ҳарфини айтганда 
муқтадий ўзининг "Аллоҳу акбар" лафзидаги аввалги "А" ҳарфини айтиб, имомнинг такбирига 
ўз такбирини улашлиги. Аммо имом билан кетма-кет такбир айтишга шошилиб, фарз бўлган 
ният чала бўлиб қолса, намози дуруст бўлмайди. 
3. Муқтадийнинг имомга мутобаъат қилмоқлиги, яъни имомга эргашган кишининг ҳаракатлари 
имомнинг ҳаракатларидан озгина кейин бўлмоқлиги. 
4. Фақат биринчи ракатда "Сано"дан сўнг "Фотиҳа"дан олдин "Таъаввуз" ("Аъузубиллаҳи 
минашшайтонир рожим")ни хуфия айтмоқ. 
5. Ҳар ракатда "Фотиҳа"дан олдин "Басмала ("Бисмиллаҳир рохманир рохим")"ни хуфия 
айтмоқ. 
6. Жахрий намозларда "Фотиҳа"дан сўнг "Омин"ни хуфия айтмоқ. 
7. Имом рукуъдан қайтаётганда "Тасмиъа" ("Самиъаллоҳу лиман хамидаҳ")ни жахрия 
айтмоқлиги. Бунда "лиман" сўзидаги охирги "н" ни "л" га айлантириб, "лимал" шунингдек, 
"хамидаҳ" сўзидаги охирги юмшок "ҳ" ни аниқ чиқариб айтмаса намоз бузилади. 
8. Муқтадийнинг рукуъдан қайтгандан сўнг "Тахмид ("Роббана лакал ҳамд")"ни хуфия 
айтмоқлиги. 
9. Ёлғиз намоз ўқувчининг "Тасмиъа" ва "Тахмид"ни айтмоқлиги. 
10. Ҳар қаъдада суннатга мувофиқ ўтириш, яъни эркаклар чап оёғини босиб, ўнг оёғини тикка 
қилиб, панжаларини қиблага қаратиб ўтириши ва аёлларнинг оёқларини ўнг томондан чиқариб, 
чап ёнбоши билан ўтириши.