Microsoft Word avlodlar dovoni ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
57
— Nechun bu fatvo menga oldin ma’lum qilinmadi? — deb shovqin soldi Said Xalil. — 
Agar mendan gunoh o‘tgan bo‘lsa, imonimni poklash uchun hajga borurmen! Qo‘yvoring 
meni! 
U navkarlar qo‘lidan chiqib ketmoqchi bo‘lib yulqina boshladi. Hazrat Nizomiddin 
navkarlarga buyurdi: 
— Bu odamni mahkam tuting. Haj bahonasi bilan Sherxon huzuriga qochib ketmasin. 
Qancha begunoh odamlarni zanjirband etgan Said Xalil endi o‘zi ham zindon zanjirining 
qandoq bo‘lishini bilsin. Oling, poyiga zanjir uring! 
Zindonbon temir panjarani ochib ichkariga kirdida, Matvey Kalitinning qo‘l-oyog‘idagi 
zanjirning qulfiga kalit soldi. Undan yechib olingan zanjir Said Xalilning oyoq-qo‘liga 
kiydirilayotganda hazrat Nizomiddin bilan mirzo Humoyun zindon yo‘lagidan hovliga 
qaytib chiqdilar. 
Ular bu ishni oldindan maslahatlashib qilishgan, Nizom otasining qasdi uchun ham bu 
noinsof jinoyatchini jazolashga jazm qilgan edi. Bugun ikkovi hamjihat va yakdil ish 
qilganlaridan Humoyun mamnun. Ammo zindonning dahshatli manzaralaridan Nizomning 
dilida qolgan og‘ir asorat kechgacha ko‘nglini xira qilib yurdi. Oqshomgi taom paytida 
Humoyun undagi o‘zgarishni sezib: 
— Nechun xomush ko‘rinursiz? — dedi. 
— Amirzodam, men hali kimlarnidir o‘lim jazosiga ham buyurmog‘im kerakdir? Ko‘nglim 
bo‘shroq ekan... Bugungi zindonlar azobi... ig‘volar... tuhmatlar... odam o‘ldirishlar... 
Loyqa bir sel meni o‘z holimga qo‘ymay oqizib ketgandek... Hayronmen... Besabab 
xavotirga tushmoqdamen. 
Humoyun og‘ir tin olib: 
— Bu og‘ir xavotirliklar menga ko‘pdan tanish, — dedi. — Hokimiyatni boshqarish — 
xatarli sellar orasida suzishdek mushkul. Lekin bunga ham odatlanmoq mumkin... 
Ertaga siz devoni xosda hunarpeshalarni qabul qilmog‘ingiz kerak. Dehlida biz boshlagan 
qasrlar qurilishi to‘xtab qoldi. Ularni davom ettirishga imkon yo‘q. Me’mor-u muhandislar 
ishsiz qolmishlar. Ularga Agrada biron ish topib bermog‘imiz kerak... 
— Jamna ustiga yangi ko‘prik qurdirsak-chi? Eski ko‘prik juda tor, bozor kunlari 
piyodalar, ot-aravalar sig‘ishmay, ba’zilari daryoga ag‘anab ketadilar. 
— Siz hukmfarmosiz, hazratim, — dedi Humoyun. — Xazina o‘z ixtiyoringizda. Lozim 
topsangiz, ertaga hunarpeshalarga ko‘prik qurishni buyuring. 
Podsholik hazrat Nizomiddinga yana eng yoqimli tomonini ko‘rsatganday bo‘ldi-yu, uning 
ko‘nglidagi xiralik tarqab ketdi. Ruhini yana bir oz ko‘tarish uchun, «yangi kemalar ham 
qurdirgaymen», dedi ichida. Jamnada suzadigan bu kemalarga Nizomning o‘zi bosh 
jolabon* bo‘ladi. Ungacha ko‘prik ham bitsa, mushkullari oson bo‘lgan odamlar, «buni 
Nizom hazratlari qurdirgan, otasiga rahmat» deyishlari turgan gap... 
_____________ 
* Xiroj bilan juzya — g‘ayridinlardan olinadigan qo‘shimcha soliqlar. 
* Munsif — soliq yozadigan amaldor. 
* Jolabon — daryo kemalarining sardori.
* * * 
Nizomning bu shirin xayollarini xonayi xosga sekin kirib kelgan Afzalbek buzdi. Hazrat 
Nizomiddin podsholik tashvishlariga berilib Hamida bonuni xayolidan uzoqlashtirgan 
bo‘lsa ham, lekin Nizom Afzalbekning qachon qaytishini sabrsizlik bilan kutmoqda edi. 
Shuning uchun Afzalbek ko‘ringan zahoti u sakrab o‘rnidan turdi. 
Mushrifning ko‘rinishi horg‘in, etigining qo‘njlariga loy sachragan, otini ayamay 
haydagani bilinib turibdi. Ammo yuzida mamnun bir jilmayish bor. 

---

Humoyun va Akbar – Avlodlar dovoni (roman). Pirimqul Qodirov