www.ziyouz.com kutubxonasi
24
qo‘lidan sekin olib, o‘z qo‘liga qo‘ndirar ekan, jim o‘tirgan qush qanotlarini yoyib, qattiq
bir talpindi. Shunda uning o‘tkir tirnoqlari qushchining qo‘lqopli qo‘lini shaxt bilan
changalladi. Humoyun qo‘lqop charmiga tig‘day botgan tirnoqlarga qarab, Moskoviya
qarchig‘ayining zabardast ekanini payqadi.
Matvey Kalitinning ketidan kelayotgan xizmatkor yigitning qo‘lida yaxshilab taxlangan va
mo‘ynasi oltinday tovlanayotgan samur* po‘stin bor edi. Sovg‘a qabul qiladigan yasovul
uni xizmatkorning qo‘lidan olib, ichkariga kirib ketdi.
Qo‘li bo‘shaganidan yengil tortgan Matvey Semyonovich boshidan kartuzini olib,
podshoga ta’zim qilar ekan, uning o’siq, qo‘ng‘ir sochlari peshonasiga osilib tushdi.
— Janob Matbiy, — dedi, — shunchalik uzoq yo‘llardan yetkazib kelgan nodir
sovg‘alaringiz uchun sizga tashakkur. Ammo biz uchun bu sovg‘alardan ham azizroq
in’omingiz — Xo‘ja Husaynni omon saqlaganingizdir, u bilan hamroh bo‘lib
kelganingizdir!
Turkiy tilni Xo‘ja Husayn yordamida o‘rgangan Matvey Semyonovich hali talaffuzda biroz
qiynalar, ayniqsa, «h» deyolmas edi:
— Gazrati oliylari, Go‘ja Guseynni bizning Moskvaga yuborganlaringiz men uchun-da,
buyuk bir inam bo‘ldi. Uning sharofati bilan g‘arayib mamlakatlarni ko‘rdim.
— Bizdan ne tilagingiz bor? Ayting.
— Men tijorat ishi bilan kelmishmen. Agra bozorida «sen nasora» deb, boj-u xirojdan
tashqari, molimga tamg‘a solig‘i ham soldilar.
Humoyun vazirga yuzlandi.
— Janob Turdibek, moskoviyalik mehmonga bizning nomimizdan yorliq bering, uning
mollaridan tamg‘a solig‘i olinmasin, qalamravimizdagi barcha bozorlar, hamma yom
bekatlari janob Matbiyni bizda bor imtiyozlardan bahramand qilsinlar. Chunki Xo‘ja
Husayn uch yilda zo‘rg‘a yetib borgan uzoq Moskoviyadan bu yerga nodir mollar olib
kelishning o‘zi bir jasoratdir.
— Haq gap aytdingiz, hazratim,— dedi Turdibek ta’zimga bosh egib. — Farmoyishingizni
bajonidil ado etgaymen! Toki jannatmakon otangiz niyat qilganlaridek, Hindiston bilan
Moskoviya orasida savdo karvonlari qatnashiga imkon ko‘paysin!
— Axir bu karvonlar faqat mol tashimagay, balki ikki oraga tanish-bilishlik rishtasini
tortgay, — dedi Humoyun. — «Tanimaganni siylamas» degan gapning rostligini Xo‘ja
Husaynning boshiga tushgan savdo ham ko‘rsatmishdir. Agar ikki orada bordi-keldi
bo‘lsa edi, Moskoviya podshosi bizning kimligimizni loaqal karvon bilan kelib-ketgan o‘z
sayyohlaridan eshitib bilmog‘i mumkin edi. Ana unda elchimizga munosabat ham
boshqacha bo‘lur edi... Janob Matbiy, siz nasora dinida bo‘lsangiz, Iso payg‘ambarning
ummatimisiz?
— Ayni shunday, gazrati oliylari.
— Undoq bo‘lsa... Said Xalil janoblari boya nasoralarning imon jihatidan bizga
yaqinliklari haqida ko‘p mo‘tabar dalillar keltirgan edi. Endi biz ana shu dalillar asosida
janob Matbiyni navro‘z sayliga taklif etgaymiz! — Humoyun o‘rnidan turdi va Xo‘ja Hu-
saynga qarab davom etdi: — Mavlono, siz ham ahli davlat bilan birga bizning kemaga
marhamat qiling. Sizning shunday uzoq ellarga borib kelganingiz — tarixda qoladigan
ulug‘ ish bo‘libdir. Endi yo‘l azoblaridan forig‘ bo‘lib, istirohat qiling!
Humoyunning Xo‘ja Husaynga ko‘rsatgan har bir iltifoti Said Xalilning diliga go‘yo zaharli
tikan bo‘lib qadalar va butun vujudida og‘riq qo‘zg‘atar edi. Axir Xo‘ja Husayn Said
Xalilning ashaddiy raqibi ekanini ko‘pchilik biladi. Xo‘ja Husayn ham oqsuyak saidlardan,
ilohiyot ilmidan tashqari dunyoviy bilimlarni yaxshi o‘rgangan, qilich taqib jang qilish
ham, elchilik ham qo‘lidan keladi. Shuning uchun Humoyun uni Said Xalilning o‘rniga
shayxulislom qilib ko‘tarishni jon-dilidan istab turibdi.
Humoyun va Akbar – Avlodlar dovoni (roman). Pirimqul Qodirov
Do'stlaringiz bilan baham: |