Alisher Navoiy 1 library ziyonet uz

Nasoi m  ul -M uhabbat ( I-  qi sm)  
Alisher Navoiy
 
 
68 
library.ziyonet.uz/ 
 
Shayx ul-islom debdurki, Abu Ja’far Haddod ikkidur: biri sagʻir va biri kabir. Kabir 
bagʻdodligʻdur va Junand va Ruvaym q. s. aqronidin. Va Abu Ja’far b. Bukayr 
Haddod Sagʻir Misrdindur va Kabiriing as-hobidindur. Ibn Ato bila suhbat tutubdur 
va shogirdligʻ qilibdur. Va Abu Turob Naxshabiyni koʻrubdur va suhbat ham 
tutubdur. Shayx ul-islom debdurki, Abu Ja’far Haddod oʻn yetti yil Misrda 
temurchilik qilib, aning muzdidin hech nima oʻz nafsiga tasarruf qilmas erdi va 
fuqarogʻa nafaqa qilur erdi. Oqshom necha eshikdin savol qilib iftor qilur erdi. Ul 
debdurkd. (qachonki, faqirning toʻnida faqirlik alomatini koʻrsang, uning najot 
topishiga umid qilma]
(1)
. 
210.
 
A
BU 
J
A
’
FAR 
M
U
’
OZ 
M
ISRIY R
.
 T
. 
Abu Hasan Sirvoniy Sagʻirning ustodidur. U debdurki, Abu Ja’far Haddod va Abu 
Abdulloh Barqiy ikkalasi Misrda erdilar. Soʻrdumki, tasavvuf nedur? Ikkalasi 
dedilarki, tasavvuf aning asaridurki, yerda goh oshkora qilur va goh pinhon. Shayx 
ul-islom debdurki, agar ming nil umr koʻrsang, bu bobda mundin yaxshiroq soʻz 
maxluqdin eshitmagungdir. Yeru koʻk va barcha sanoyi’in oshkora koʻrguzdi, hech 
qaysida oncha oshkora emaski, aning doʻstlari koʻzida! Aning doʻstlarin tilamak va 
alar ziyorati uchun sanru safar qilmoq muning uchundur. 
211.
 
A
BU 
A
BDULLOH 
B
ARQIY R
.
 T
. 
Misrning kibori mashayixidindur. Shayx ul-islom dedikim, Abu Ali Kotib Abu 
Usmon Magʻribiygʻa dedikim, Abu Abdulloh Barqiy bemor erdi, aning uchun bir 
dam suv kelturdilar, ichmadi va dedikim, mamolikda hodisa turibdur, to ma’lum 
qilmagʻaymenki, nedur, ichmagaymen. Un uch kun hech nima yemadi va ichmadi to 
xabar keldikim, Qaromita Haramgʻa kelibdurlar va xalqni qatl qilibdurlar va Hajar ul-
asvodni ushatubdurlar, andin soʻng nima yedi va ichdi. 
212.
 
A
BU 
J
A
’
FAR 
M
AJZUM R
.
 S
. 
Abulabbos Atoning aqronidindur. Roʻzgorining gʻavsi erdi va gʻavs yashirundur, yo 
xayrda, yo sharrda. Ibn Hafif .debdurkim, Abulhusayn Darroj dedikim, Makka 
safarida manga rafiqlar nnqoridin malolat boʻldi. Baridin ayrilib, muqarrar 
qildnmkim, yolgʻiz borgʻaymen. Chun Qodisiya masjidigʻa yettim, anda pire koʻrdum 
– majzum va anga azim baloye zohir. Manga salom berib dedikim. Ey Abulhusayn, 
hajga ozimsen? Karohiyat bila ledim: Bale! Dedi: hamroh kerak? Uzumga dedimki, 
sahih hamrohlardin ayrildim, bu nav’ ma’yubqa «yoʻluqgum, tiyralik yuzidin. Dedim: 
yoʻq! Dedi: hamrohligʻ qil! Dedim, vallohki, qilmagʻumdur. Dedi: Ey Abulhusayn! 
[Allohu taolo zayfga shunday ma’naviy quvvat beradiki, kuchli kishi taajjubga 
tushadi]
(1)
. Dedim: andoqdur va gʻoyati inkor bila azimat qildim. Chun manzilga 
yettim, ani koʻrdum, farogʻat va huzur bila oʻlturubdur. Manga boqib dedikim, 
[Allohu taolo zaifga shunday ma’naviy quvvat beradiki, kuchli kishi taajjubga 
tushadi]
(2)
. Gʻoyati kuduratimdin hech nima demay oʻttum, ammo koʻnglumda aning 
saridin taraddude va vasvose paydo boʻldi. Chun sahar yana bir manzilgʻa yetib, 
masjidgʻa namoz uchun kirdim, koʻrdumki, munda ham farogʻat bila oʻlturubdur. 
Yana manga boqib ayttiki, [Allohu taolo zaifga shunday ma’naviy quvvat beradiki 
kuch-li kishi taajjubga tushadi]
(3)
. Ilayida tufroqqa tushtum va ayttimki, Tengri va 
sanga uzr taqsir qoʻlarmen. Dedi: maqsudung nedur? Dedimki, xato qildim. 
hamrohligʻing maqsudumdur. Dedikim, sen hamroh qil-masinggʻa ont ichting, manga 

---