BIR QIZNING ACHCHIQ QISMATI
Men 15 yoshimgacha Turkiyada edim. Olmoniyada opam bor edi, ishlardi, bolalariga
qarashim uchun meni chqirdi. Ikki uch yil bolalariga qaradim. Yoshim 18 chiqdi. Meni
turmushga berishni o'ylashardi. Men har doim Allohga:" Yo Rabbiy! menga hoji kishini
nasib et", - deya duolar qilardim. U paytlar opam ham pochcham ham Islomdan hech
narsani bilmas yoki bilsalar ham amal qilmas edilar. Men ham ular kabi yashardim.
Turkiyada paytimda onamdan o'rganib namoz o'qir. ramazonda ro'za tutardim. O'sha
paytlar ochiq edim, hech kim o'ranib yur demasdi. Meni jome'ga yuborishmasdi. Meni
so'rab kelganlar bo'lardi, biri yahshi, biri yomon. Ya'ni yomon deganlar o'ziga bino
qo'yganlar edi. O'zimni hali yosh deganim uchun turmush qurishni istamasdim. Yana bir
gal sovchilikka kelishdi, opam meni ularga berdil;ar, men unchalik istamadim, ammo
nomi hoji ekanini bilib biroz ilidim. Fotiha qilindim, ikki oydan keyin to'yimiz bo'ldi.
Vijdon azobi. Amina Shanliko’g’li
Do'stlaringiz bilan baham: |