Microsoft Word said ahmad tanlangan asarlar 1-jild ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
148
офтобда шиша синиғидек ялтирайди. Самосваллар ҳар гал шағал ағдарганда момақалдироққа 
ўхшаган овоз чиқади. Бетон қорувчи машина қалдир-қулдир қилиб қулоқни битиради. 
Машиналар ҳамма ёқни чангга тўлдириб у ёқдан-бу ёққа ўтиб турибди. 
Бу шовқинларга Башорат кўпдан кўникиб кетган. Энди қаёққа боради? Нима қилмоқчи ўзи? 
Буни ўзидан бошқа ҳеч ким билмайди. Фақат шу ердан кетса бўлгани. Қанча тез кетса шунча 
яхши. 
Башорат бахтини бошқа ердан изламоқчи. У бу ердан бахтини тополмади. Иззат-нафси 
койиган қиз шу шовқин-суронга тўлган жойдан кетяпти. 
У маъюс қадам ташлаб дўнг ошганида қаршисида тўзон кўтариб газик келарди. Башорат 
дарров таниди. Бу Исмоилжоннинг машинаси, Башорат қўлини кўтарди. Газик тўхтади. Ҳали 
эгнидаги ҳарбий гимнастёркаси эскирмаган шофёр бола кабинадан бошини чиқарди. 
— Ҳа, опа, тинчликми? Қаёққа кетяпсиз? 
— Битта хат ёзиб бераман, хўжайинингга бериб қўясан. 
— Хўп, хўп, опа. 
Башорат чамадончасидан дафтарчани олиб машина капотига қўйиб нимадир ёзди, ўчирди, 
яна ёзди. Ёзганини йиртиб ташлади. Ўйлаб туриб бошқатдан тез-тез ёздида, буклаб шофёр 
болага берди. 
— Ўзига бер! 
Бола хатни ён чўнтагига солиб қўйди. Машина у ёққа, Башорат бу ёққа кетди. 
Июль қуёши адирга тегай-тегай деб турибди. Яна бир интилса адир орқасига думалаб тушиб 
кетади. Атроф қоронғилашади. Қурилиш майдонида сонсиз чироқлар ёнади. Прожекторларнинг 
нурли баркаши дўнгдан дўнгга сакраб ўйнайди. Электр пайванднинг чақини бир дақиқадаёқ 
олис-олисларга етади-да, ҳамма ёққа яшил нур пуркаб сўнади. 
Башорат мана шу нурли, мана шу шовқинли ҳаёт орасидан бахтини қидирган эди. Уни 
топган ҳам эди. У бахт деб дилига қувонч, кўнглига ишонч-илинж туғдирган нарса бахти эмас 
экан. Ана шунинг учун ҳам у кетяпти. 
Балоғат ёшига етиб, дилида муҳаббат ҳислари уйғонган қиз боланинг ноумид бўлишидан 
оғирроқ нарса йўқ. Бўлмаса каттадан кичиги қадрдон бўлиб қолган жойдан кетиш осонми? Қим 
билади, ҳали ҳам бўлса изига қайтгани дурустмиди? Янги жой, янги одамлар, янги муҳаббат... 
осонми? Умр — оқар сув. Ҳув этади оқади, кетади. 
Шу хаёл уни бир дақиқа тўхтатди. Қиз атрофга қаради. Қуёш адирга ярим белидан ботиб 
турибди. Азамат теракларнинг учи шамдек ёниб кўзни олмоқчи. Уфқда иккита узун-узун 
кимхоб камардек булут қимирламай турибди. Осмони заминда битта лайлак айланяпти. Унинг 
қаноти худди шамга ўхшаб ёнади. Гоҳи-гоҳида у, худди шишадан ясалганга ўхшаб кетади. 
Тераклар учидаги шамлар ўчди. Атрофни ним қоронғилик босди. Фақат лайлак чироққа 
ўхшаб ҳамон порлайди. 
Қурилиш шовқини ҳам эшитилмай қолди. Уни дам-бадам орқангга қайт, дегандек эшитилиб 
турган бу товушлар тингандан кейин Башоратнинг оёқ олиши тезлашди. 
Қишлоқ яқин қолди. Узоқда хонадонларнинг чироқлари милтираб кўринди. 
Башорат энди орқага қайтиш илинжидан қутулди. 
Орқадан гуруллаб мотор товуши келди. Зум ўтмай ўткир нур унинг соясини ўзидан эллик 
метрча нарига улоқтириб ташлади. Башорат ўгирилиб қараган эди, ёруқдан кўзи қамашди. 
Машина унинг ёнидан ўтиб кетди-да, сал нари бориб йўлнинг ўртасида кўндаланг туриб олди. 
Мотор шовқини тинди. Чироқ ҳам ўчди. Қоронғиликда эркак кишининг овози эшитилди. 
— Башорат! 
Бу Исмоилжоннинг овози эди. 
Башорат титраб кетди. Ўша! Қиз қалбига тош отган, қиз кўнглида уйғонган биринчи 
муҳаббат ҳисларини писанд қилмаган кесак! 

---

Саид Аҳмад. Танланган асарлар. I жилд. Ҳикоялар