Microsoft Word bankir ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
222
— Bir xaridorim qachonlardir barmoqlarimdan olov chiqargan edi. 
— Virjiniya, — xitob qildi Palmer uning qo‘lini siqib. —  Eshit. Hozirgina men uchun dahshatli 
muammolar tug‘dirasan deb aytding. Erga tegish haqidagi rejalaringni hisobga olmaganda ham 
hayotingni murakkablashtirayotganimni bilib turibman. Senikini ham, o‘zimnikini ham. 
Ayol dangaliga ko‘chib qo‘ya qoldi. 
— Men behuda gap boshladim. O’zingga achinishdan kuchli tuyg‘u yo‘q. Unga bo‘ysunganim uchun 
o‘zim aybdorman. Endi bo‘lsa, — u Palmerning qo‘liga bir urdi, — kel, jismoniy munosabatlar 
darajasiga tushamiz. Maylimi? 
— Boshqa hamma narsalar havoda muallaq qolaveradimi? 
— Xuddi shunday. Nega biz dunyoda yagona paysalga soluvchilardan bo‘lishimiz kerak? Bu baxtsiz 
buyum u yoqda osilib yotaversin. 
— Navbatdagi xurujing boshlangunchami? 
— To‘g‘ri aytasan. — U viskini simirdi. — Mashinang bormi? 
— Shaxsiymi? Yo‘q. 
— Meniki ham. Hozir qiladigan asosiy ishimiz — mashinaga o‘tirib, uzoq-uzoqlarga ketish. 
— “Qayg‘ularingni unut, baxtli bo‘lasan”. 
— Qo‘shiq uchun ajoyib she’r. 
— “Kayfiyating yomon bo‘lsa, boshingni ko‘tarib qichqir: “Keladi ajoyib bir kun!” — tamomladi 
Palmer. 
— Iste’doding borligiga shubha qilmagan edim. 
— Bunisi hali nima bo‘pti? — dedi Palmer o‘rnidan turib. — Mana hozir senga iste’dodimni 
ko‘rsataman. — Qora paltosini ilmoqdan olib, unga uzatdi. — Gertsning kartochkasidan boshqa 
narsam bo‘lmagani holda mashina yollayman. 
 
 
Qirq oltinchi bob
 
 
Nyu-Inglendning keng avtomobil yo‘lida to‘q qizil “korvet” hech qanday qoidani pisand qilmay, 
soatiga 90 mil tezlikda uchib borardi. Ko‘z ochib-yumguncha ular Stamfordga yetib bordilar va o‘zlari 
ham sezmagan holda yo‘ldan burilib, bir necha daqiqadan keyin mehmonxona motelga o‘xshagan 
joyga kelib to‘xtadilar. Bir-biriga jipslashtirib qo‘yilgan ulkan ikki karavot ustida tun yarmigacha qolib 
ketishdi. Virjiniya Nyu-Yorkka Merrit Parkuey orqali qaytamiz, deb turib olgani uchun hozir ancha eski 
yo‘ldan kelmoqda edilar. Svetaforlar, tor va tezlikni cheklovchi boshqa belgilar ko‘pligi uchun qaytish 
vaqti  cho‘zilib ketdi. 
— Senga sport mashinalarini yoqtirmayman, deganim yo‘q edi-ku, — luqma tashladi Virjiniya. 
Palmer spidometr nayzasiga qaradi va u 70 atrofida tebranib turganini ko‘rdi1 . U akseleratorni 
tushirdi. 
— Nima uchun? 
— Sport mashinasini haydovchi erkaklar ayollar bilan mutlaqo qiziqmaydilar. 
— Dalillar bormi? 
— U yonida o‘tirgan qizdan ko‘ra mashinani ko‘proq yaxshi ko‘rib qoladi... 
— Jim bo‘l, spidometrga qara, yana 70 ni ko‘rsatyapti. Jiddiy gapiryapman. Tinch o‘tir... 
Palmer ko‘prikdan o‘tish uchun yana pul to‘ladi va Ist River yo‘li bo‘ylab ketdi. 
— Seni uyingga eltib qo‘yib, keyin mashinani topshirsam bo‘ladimi yoki aksinchami? 
— Aksincha. Men yana bir necha daqiqa aylanmoqchiman. — U sigareta tutatdi. — Ko‘ryapsanmi, 
sevgi odamni ne ko‘ylarga soladi? Sen aftingni burishtirayapsan. Bu so‘zdan afting burishib ketdi. 
Sevgi. Xudoyim-ey. Biron falokatga uchrayman, shekilli, — U sigaretni o‘chirib. — Men darg‘azabman, 
parishonman va butunlay majaqlab tashlanganman. “Sevgi” so‘zini eshitib, nega bujmayib ketding? 
Nega senga yopishib oldim? Sen ham, hech shubhasiz, menga o‘xshab qattiq darg‘azabsan. Men 

---

Bankir (roman). Lesli Uoller