Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

151
― Ҳа, — деди Элис алам билан.
― Ўзини оқлаш учун шундай деган, аслида у ҳам сенинг ўлганингга
ишонган. Улар менинг қобилиятимга қаттиқ ишониб қолишган, ҳали рўй
бермаган нарсаларда ҳам. Шуни дарров Эдвардга айтиш шартмиди?
Наҳотки у тушунмаса... Ёки атайлаб қилдимикан? — унинг овози
даҳшатдан шивирлаб чиқди.
― Демак бизникига қўнғироқ қилганда Жейкобдан дафн маросими деган
гапни эшитиб, мени ўлганимга яна бир карра ишонган, — дедим гап
нимадалигини тушуниб. Унинг овозини эшитишдан маҳрум бўлганимни
билиб алам қилди ва Жейкнинг қўлига ёпишдим. У қилт этмади.
Элис менга ҳайрон бўлиб тикилди: — Сен хафа бўлмадингми? — сўради
у шивирлаб.
― Албатта, яхши иш бўлмади. Лекин бу хатони тузатиш мумкин-ку.
Кейинги гал қўнғироқ қилганда, кимдир унга... бор гапни айтади... —
Элиснинг анқайиб қараб туришидан нохуш нарсани сезиб, тутилдим.
Ҳаммаси жойида бўлса Элис нега ваҳимага тушди? Нега пушаймон
чекяпти? Розали телефонда нима деди?
Нега афсусдаман деди, ахир Розали менга тегишли ишларга ҳеч қачон
афсусланмаган бўларди. Агар бу гап ўз оиласига тегишли бўлса-чи,
айтайлик укасига...
― Белла, — шивирлади Элис. — Эдвард энди қўнғироқ қилмайди. У
Розалининг гапига ишонган.
― Тушунмадим... — овозим зўрға чиқди. Ҳаво етишмаётгандек
бўғилдим, ҳатто Элисдан тушинтириб беришини ҳам сўрашга ҳолим
қолмади.
― У Италияга йўл олган.
Бу гапнинг маъносини тушуниш учун менга вақтнинг кераги йўқ эди.
Эдварднинг гаплари миямда акс-садо бера бошлади: “Мен сенсиз яшай
олмайман, — деганди худди шу хонада бир пайтлар иккаламиз Ромео ва
Жульеттани томоша қилиб турганимизда. — Лекин буни қандай амалга
оширишни билмайман... фақат Эмметт билан Жаспер ҳеч қачон менга
ёрдам бермасликларини биламан... шу сабаб Италияга бориб
Волтариларнинг ғашига тегиб ўзимга ўлим сўраб олишим мумкин.
Албатта, улар билан ҳазиллашиб бўлмайди, фақат ростдан ҳам бу дунёдан
кетгиси келганлар уларга рўбару бўлишади...”.
― Йўқ! — қичқириб юбордим алам билан. Ўйга ботиб қолган
ёнимдагилар кутилмаганда чўчиб тушишди. Элиснинг кўзига нима
кўринганини ҳам тушундим:
— Йўқ! Йўқ! Йўқ! У бундай қила олмайди!
― У сув ютиб ҳушсиз ётганингда дўстинг энди қутқариб бўлмайди деб
тилига чиқарган пайтдаёқ ўлганингга амин бўлган.
― Лекин нега? Ахир у мени ташлаб кетган-ку! Мени севмайди-ку! Энди
унга фарқи нима? У бир кун келиб барибир бу дунёни ташлаб кетишимни
биларди-ку!
― Менимча, у сендан кейин яшамасликни режалаштириб юрган...