Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

159
― Негалигини ўзинг биласан. Агар Эдвардни қутқаришга улгурмасак,
мен сени дадангнинг ёнига омон-эсон қайтаришга ҳаракат қиламан.
Менга ортиқча муаммонинг кераги йўқ. Тушундингми?
― Тушундим, Элис.
У менинг рост гапираётганимга ишонч ҳосил қилмоқчидек бирдан
тикилиб турди-да кейин: Энди менга халақит берма, диққатимни жамлаб,
Эдвард нимани режалаштираётганини билмоқчиман.
Шундан кейин бошини ўриндиқ суянчиғига ташлади ва кўзларини юмди.
Мен унга ҳавас билан тикилиб қолдим. Бир зумдан кейин у буткул
ҳаракатдан тўхтади. Агар уни яхши билмаганимда ухлаб қолдими деб
ўйлардим. Лекин нима гаплигини билиш учун савол бериб халақит
бергим келмади. Оғир хаёллардан чалғитадиган бирор нима топмасам
бўлмасди. Бўлмаса, олдинда кутаётган даҳшат ёки қўлдан чиқаришимиз
мумкин бўлган имкониятни ўйлаб юрагим сиқилади. Афсуски,
ҳодисаларни олдиндан кўра олмасдим. Агар омадимиз чопса, балки
Эдвардни қутқара олармиз. Лекин уни қутқарганим билан у мен билан
қолади деб умид қилмасдим. Мен учун аввалгидек ягона ва бетакрор бўла
олмасди. Мен билан бўлиш учун унда сабаб пайдо бўладими-йўқми
билмадим. Уни кўриш ва қайта йўқотиш. Мен азобимни босиш учун бор
кучим билан курашардим. Уни қутқариш билан ўзимни азобга
қўйишимни билсамда, уни қутқаришга тайёрман.
Самолётда аллақандай фильм қўйилди, лекин хаёлим паришонлиги сабаб
у нима ҳақидалигини фарқига бора олмасдим. Самолётимиз қўнишга
ҳозирлик кўришни бошлагунча анча вақт ўтгандек туюлди. Элис ҳамон
транс ҳолатида эди.
Мен уни ўзига келтириш учун қўл чўздиму аммо ҳаддим сиғмай яна
туширдим.
Бу ҳолат бир неча марта такрорланди.
― Элис, — дедим ниҳоят. — Келдик. Шошилишимиз керак, — шундай
дея қўлига қўлимни теккиздим.
У жуда секинлик билан кўзини очди.
― Бирор янгилик борми, — шивирладим қўшнимиз гапимга қулоқ
солаётганидан шубҳаланиб.
― Аниқ бир гап йўқ, — деди у зўрға тилга кириб. — У яқинлашиб қолди,
энди илтимосини уларга қандай етказишни ўйлаяпти.
Самолётдан тушиб, бошқасига ўтириш учун шошилдик. Иккинчи самолёт
ҳам ҳавога кўтарилгач, Элис яна транс ҳолатига кирди. Сабр билан
кутишдан бошқа иложим йўқ эди. Самолёт ойнасидан қоп-қоронғу
бўшлиққа тикиларканман, зулмат юрагимни сиқди. Даҳшатли келажак
ҳақида ўйлашдан кўра майда-чуйдаларни ўйлашга киришдим. Узоқ давом
этган фироқ фикрларимни бошқаришни ўргатганди. Қайтганимдан кейин
дадамга нима дейиш ҳақда ўйлай бошладим. Жейкобгачи? У мени
кутишга ваъда берди. Ваъдасида турармикан? Балки Форксга ёлғиз
қайтиб келишимга тўғри келар... буткул ёлғиз...