130
1. Avvalo, lug‘at tarkibini tashkil qiluvchi har qanday so‘z ma’noga ega bo‘ladi.
Ana shu ma’nosi nuqtayi nazaridan so‘zlar o‘ziga xosliklarga ega. So‘zning
ma’nosi (semantikasi) va u bilan bog‘liq masalalar leksikologiyadagi asosiy
masalalardan biri hisoblanadi. Leksikaga oid bu masala
bilan leksikologiyaning
semasiologiya bo‘limi shug‘ullanadi.
2. Har qanday tilning taraqqiyotida uning eng o‘zgaruvchan, eng tez harakatdagi
qismi leksikasidir. Til taraqqiyoti jarayonida lug‘at tarkibi yangi-yangi so‘zlar
hisobiga boyib borish bilan birga, undagi ayrim so‘zlar eskiradi, shuningdek,
iste’moldan chiqib boradi. Leksikologiyada leksikaning ana shu tomoni ham
o‘rganiladi.
3. Lug‘at tarkibidagi so‘zlar iste’mol darajasiga ko‘ra umumiylikka yoki
chegaralanganlikka egaligi bilan ham o‘zaro farqlanadi. Ma’lum so‘zlar umumxalq
iste’molida bo‘lsa ( masalan,
non, suv, katta, yugurmoq
va b.), ayrim so‘zlarning
iste’mol doirasi ma’lum jihatdan chegaralangan bo‘ladi. Masalan, dialektal so‘zlar
hududiy jihatdan chegaralangan bo‘ladi (
kallapo‘sh
– do‘ppi,
istamoq
– qidirmoq,
moyak
– tuxum,
eshik
– hovli, uy); terminlar
ijtimoiy nuqtayi nazardan
chegaralangan, ya’ni ma’lum kasb-hunar sohasidagi kishilar nutqida qo‘llanish
bilan chegaralangan bo‘ladi ( Masalan, urg‘u, leksika, affiks – tilshunoslikka oid
terminlar; hujayra, sitoplazma, xromosoma – biologiyaga oid terminlar; voleybol,
gol, nokaut, futbol – sportga oid terminlar va h. k.). Leksikologiya lug‘at tarkibini
ana shu nuqtayi nazaridan ham o‘rganadi.
4. Lug‘at tarkibidagi so‘zlar nutqqa, uslubga bo‘lgan munosabatiga ko‘ra ham
o‘zaro farqlanadi. Ma’lum so‘zlar nutq turlariga, uslubga betaraf munosabatda
bo‘lsa (quchoq, bechora, osmon, ichmoq va b.), ayrim so‘zlar nutq uslubining
ma’lum turiga xos bo‘ladi (og‘ush – badiiy uslubga xos, boyoqish – oddiy nutqqa
xos, samo –
badiiy uslubga xos, adib – kitobiy uslubga xos va h.k.).
Leksikologiyada so‘zlarning ana shu xususiyati ham o‘rganiladi.
5. Har bir so‘z tovush tarkibi va ma’nosiga, ya’ni shakl va mazmunga ega.
Lug‘at tarkibidagi so‘zlar ana shu shakl va mazmuni jihatidan turlicha
munosabatda bo‘lishi mumkin. Masalan, chaqqon, epchil, chechan, abjir, chapdast,
so‘zlarining shakli har xil, ma’nosi bir xil (sinonim); o‘t (olov), o‘t (maysa), o‘t
(harakat) so‘zlarining shakli bir xil, ma’nosi har xil (omonim) va h.k.
Leksikologiyada so‘zlar ana shunday munosabatlari nuqtayi nazaridan ham
o‘rganiladi.
Leksikologiya leksikaga til tizimidagi ichki tizim (sistema) sifatida qaraydi.
Shuningdek, o‘zaro ma’noviy umumiylikka ega bo‘lgan lug‘aviy birliklar yanada
kichik, ichki tizimcha sifatida qaraladi. Shu asosda katta va kichik, ichki
tizimlarning pog‘onali, bir-birini tashkil etuvchillik munosabati ochiladi. Masalan,
131
olma, o‘rik, nok
kabi ho‘l meva nomi bir tizimni tashkil etadi.
Sabzavot nomi
boshqa bir tizimni tashkil qiladi. Ular yuqoriroqda yana birlashadi – kichik
tizimchalardan tashkil topgan “meva-sabzavot nomi” tizimini tashkil qiladi va
umumlashtirish yuqoriga qarab davom etaveradi.
Leksik tizimda har bir so‘zning ma’nosi u mansub bo‘lgan lug‘aviy ma’no
guruhidagi boshqa so‘zlar bilan munosabati orqali ochiladi. Masalan,
ota, ona,
aka, uka, opa, singil
so‘zlari “qon-qarindoshlik” lug‘aviy ma’no guruhini tashkil
qiladi. Bu guruhdagi
aka
so‘zining ma’nosi quyidagicha:
qon-qarindosh, bir avlod,
erkak, mendan katta.
Bu so‘z
bir avlod
degan ma’no bilan
ota, ona
so‘zlaridan,
erkak
degan ma’no bilan
opa, singil
so‘zlaridan,
mendan katta
degan ma’no bilan
uka
so‘zidan farqlanadi.
Qon-qarindosh
degan ma’nosi bilan esa bu qatordagi
boshqa so‘zlar bilan bir guruhga birlashadi.
Leksik tizim, yuqorida aytilganidek, pog‘onali qurilishga ega. Ya’ni leksik
tizimning o‘zi murakkab bo‘lib, bir necha tarkibiy qismning
birikishidan tarkib
topadi. Har bir tarkibiy qism esa o‘z navbatida murakkabligi bilan ajralib turadi.
Binobarin, bularning har ikkisi ham murakkab bo‘lib, bu jarayon, alohida, yakka
so‘zgacha davom etadi. Jumladan, o‘zbek tilining lug‘aviy tizimi mustaqil,
yordamchi va undov so‘zlarga bo‘linadi. O‘z navbatida mustaqil so‘zlar ishora
ma’noli so‘zlar – olmoshlar va atash, nomlash vazifasini atovchi so‘zlarga ajraladi.
Atovchi so‘zlar o‘z navbatida ot, sifat, son, fe’l, ravishga bo‘linadi. Ularning har
biri, o‘z navbatida, yana o‘nlab mavzu guruhlariga, bularning har biri esa yana ham
kichikroq ma’no guruhlariga – alohida, yakka so‘zga yetib kelguncha pog‘onali
ravishda bo‘linib ketaveradi.
Leksik tizimlarning bunday pog‘onali (bosqichli) qurilishi leksema sememasi
tarkibidagi semalarning birlashtiruvchi va farqlovchi bo‘linish
dialektikasi bilan,
nisbiyligi bilan uzviy bog‘liqdir. Muayyan leksik tizim muayyan sema (ma’noning
tarkibiy qismi) asosida tashkil topadi. Bu sema leksik tizim uchun birlashtiruvchi
sema hisoblanadi. Ayni vaqtda u (sema) o‘zi birlashtiruvchi leksik tizimni o‘ziga
nisbatan yuqorida joylashgan tizimdan va o‘zi bilan bir pog‘onada joylashgan
boshqa tizimdan farqlab turadi. U farqlovchi sema vazifasini bajaradi. Leksik
tizimdagi kichik tizimlar va ular tarkibidagi so‘zlarni giponimiya, partonimiya,
sinonimiya, antonimiya kabi ma’noviy munosabatlar o‘zaro bog‘lab turadi.
Leksik tizimlarga nisbatan katta tizim (makrotizim) va kichik tizim
(mikrotizim) atamalari ko‘p ishlatiladi. Ayni vaqtda katta tizim va kichik tizim
tushunchalari hamisha nisbiy bo‘ladi. Chunki muayyan
bosqichda muayyan tizim
yuqorida joylashganidan kichik (ya’ni unga nisbatan kichik tizim, mikrotizim),
pastda joylashganidan esa katta (ya’ni katta tizim, makrotizim)dir. Hatto o‘zbek
tilining butun lug‘at tarkibi tilning atovchi (nomlovchi) birliklari (leksemalar, so‘z
132
yasash vositalalari, so‘z birikmalari hosil qilish qoliplari, murakkab atamalar,
iboralar va h.k.)ga nisbatan kichik tizimdir.
Do'stlaringiz bilan baham: