Олабўжи романдан катта хикоя

қўлини узатиб, ниманидир босди. Кейин капотни шу ҳолда қолдириб, 
тағин ичкарига кирди-ю, нимадир қилганди, мотор бир маромда 
гувиллай бошлади. Сўнг бирдан жилиб, сой ичидан тақир-туқир қилиб 
жўнади. 
29
Қайсарлик (шева). 

---

505 
Дунё энди уйнинг нари бурчагига борди. Тубанга қараб тураркан, 
мошинанинг шовқини эшитилар (ўзи Ултонга кўринмасди) – албатта 
қопқа силкинар, “уста шофер” эса чамаси уловнинг тўхтаб қолишидан 
қўрқар эди. Ниҳоят, товуш тинди-ю, копотнинг ёпилгани эшитилди. 
Сўнгра ингичка-шодон сигнал янгради ва кетди. У совхоз марказига 
эниб бормокда эди. 
Ултон ўрнидан туриб, наъматак ёнига ўтди. Қоматини ростлаб, 
Дунёга қаради. Дунё... уй орқасига ўтиб кетди. Ултон чақирмаганига 
пушмон эди. Аммо сабр этиб, сигаретга бошқасини тегизиб туташтирар 
экан, йўталиб қолди. “Очликдан. Кўп чекдим”, деб дилидан ўтказди ва 
уйку ҳам ғолиблик қилаётганини ҳис этаркан... 
... Дунё қайтиб чиқди. Чопонни эгнига ўрнаштириб бояги жойга 
келди. Сўнг зинадан бир-бир тушиб, арча остига борди. Танага 
қўлювгич ўрнатилган экан, ювина бошлади. Ултон қўлидан қўймаган 
чилвирни тортиб, икки қадам пастдаги сўқмоққа тушди. Дунё бу ёққа 
қараса, ўзини бемалол кўришига ишонч ҳосил қилиб: 
– Ҳў-ў, чеча!
30
 – деб бақирди. Дунё чўчиб қаради. – Салом бердик-ў-
ўв! 
Дунё сочиқни олиб, бу томонга уч-тўрт қадам босди. Ит эса бирдан 
ғапшиниб, ўзини пастга отди. Ток чирмашган дарахтлар орасидан эна 
бошлади. 
Ултон қирқмани ушлаб қўйиб: 
– Салом бердик, Дунёхон! – деди. 
Дунё боз бир дақиқа боқиб турди-да: 
– Сарибой! Баҳ-баҳ! – деб чақирди. Сўнг қўлини силкитиб Ултонни