Олабўжи романдан катта хикоя

– Лаббай! 
– Эртага вақтлироқ қишлоққа тушсанг идорага бор! Райкомга! 
Ҳалиги масалада гап бор! 
– Хўп, – деди Ултон: “гап” – табиатни муҳофаза қилиш жамияти 
раислиги ҳақида бўлса керак-да: боради Ултон. Лекин... 
...минбаъд буларга яқин бўлмайди! 
Бир марта “яқин”лашиб... 
...Баҳорни топди: лекин бу – қисмат экан. Тўғри, бу борада ҳали 
тушунуксиз “нуқта”лар бор. Лекин вақти келиб... Э! Ўйлама-е! 
Мижғовлик бу. 
 
102 
Кеч. Адирлар сочи қайчи билан олинган каллага ўхшаб қолди. Бир 
замонлар кишилар ўғилларига кокил қўйиши назарга олинса, 

---

460 
адирларнинг “кокили” – ҳар-ҳар ерда уйилиб қолган пичанлар эди: 
буларни икки-уч кундан кейин Султон бобонинг юртига ташиб, боғ 
қилишади. Махсус мосламали мошинада... 
Хуллас, 
ўроқчилар 
адирлар 
оша 
Чўнтоқнинг 
пасайган 
тизмаларига тўғри бўлишди. Қуёш ана шу тизмалар ортига ботиб борар, 
гўё у ҳам юмушини уддалаган эди. Ўнг томондан – юксак тизмалардан 
шабада эсар, нуқул: “Кўкракка шамол тегди”, дегинг келар эди. 
Ултон лўлининг эрига ўхшаб қолган: қорамағиз юзи чуйкаб 
кетган, саҳарда қирилмаган соқоли ўсган, қош-киприкларига ғубор 
қўниб – песга ўхшатиб қўйган эди. 
Бироқ руҳи тетик: “куёвман” деб қишлоқда қолмаганидан мамнун, 
бировдан... 
тили қисиқ эмас эди. 
Рўпарадаги 
тизма 
остида 
суви 
кўллаб-кўллаб 
тушган 
Токчабулоққа йигитчалар чопиб кетишди. 
Уларга қизлар ҳам эргашди-ю, ўқитувчилар... 
...ёнма-ён бўлиб қолишди. Ўзоқ Тўлаганов шимолдаги тошқалама