Олабўжи романдан катта хикоя

мозорчага кўзи тушиб, юзига фотиҳа тортти-да, бирдан илжайиб, 
Ултондан суюнчи оладигандек шивирлади: – Ишонасизми, бойнинг 
дачасини 
кўрдим... 
Ичини! 
Ҳужраларини. 
Подвалиниям... 
Бомбаубежиши! – Сўнг қандайдир зўриқиб, давом этди: – Дунё опанинг 
ўзи таклиф қилди. Бўтабой Сўпи бўлса “Белий аист”дан қуйиб берди. 
Ҳа, буларда ўзгариш бор... Илгари... айтган эдим-ку, “ҳар ким жойини 
билиши керак”, деганди. 
– Эсимда, – деди Ултон ва хаёлланиб жилмайди. – Илгари бир 
сирлари бор экан-у, энди яширишга ҳожат қолмапти-да? 
– Балки... Лекин хоналаридаги мебеллар! Анамебел, манамебел! 
Ҳар дилник! Худо урсинагар... 
– Сенга ишонаман. 
– Двухспалний каравотлар... Қримга борманг, унинг уйига бориб 
ётинг экан! – Кейин негадир шивирлади: – Дунё опанинг китобиям кўп 
экан. Икки юзу қирқ томлик китоб ҳам бўлар экан-а? 
– Бор. – “Баҳоргаям ўша серияни Дунё берган-ов”, деб кўнглидан 

---

456 
ўтказди: йўғасам Баҳор китобга унчалик ўч эмас... Ўч бўлганида, 
Ултоннинг кулбасидаги китобларга қизиқар эди. Рост, биттасини... 
...Ултон “Кўкёл”ни эслади-ю, “Каромат” номи тилига келди. Ва у 
билан гаплашаётганда ҳам, кейин ҳам миясида уйғониб турган бир 
савол энди шакл олди: “муҳаббат” ҳақида гапиришадилар-а? 
Каромат ҳам ҳатто шама қилмади, ўзи ҳам у мавзуни ортиқчадек 
билди. 
Дарвоқе, “банкет” ҳақида гап бўлди. Бироқ... 
...кўнгиллари ҳақида – ҳеч-ҳеч! Ажаб, ўшандаёқ бўлак-бўлак 
эканлар-а! 
Ҳа, Ултонда унга интилиш бўлгандами... Дарҳақиқат Баҳорга 
интилишнинг юздан бири ҳам йўқ эди: демак, шунақа бўларкан ундай