Олабўжи романдан катта хикоя

қайтаринг! 
Бўтабой Сўпи Ултонга зимдан боқиб: 
– Ҳа, энди, мақтамасаям... бордан юқади-да, – деб қўйди. – 
Иниларимизнинг борига шукур. 
Ултон елкасига калтак тушгандай эди. “Баҳор ҳақ, – деб ўйлади. – 
Бунинг мебели керакмас... Йўқ, Умиджон ҳақ! Ана, миннат қилди...” 
 
У бугуноқ (бугун бу ерда қолиши эсида йўқ) уйчадаги ўша ашқол-
дашқолни директорнинг дачасига обориб ташлаш ва Баҳорни 
ўзларининг уйига йиғиштириб келишни дилига тугди: ҳа, отаси... 
...бир хонани безаб беради. 
Қайтамга яхши бўлади! 
Йўқ, аъло бўлади. 
Йўқ: табиий ҳол бy! 
Ултоннинг қандайдир ҳурпайиб қолгани учунми, Тўқлибой 

---

459 
Қўчқоров: 
– Ҳазил битди! – деди. – Наби, жилдик!.. – Сўнг ўқитувчилар 
билан хўшлаша бошлади. – Аэаматлар, сизларгаям хайр! 
Наби қийқимларни чўнтагига тиқди. Ултоннинг қўлини қисиб: 
– Кечаси келайми? – деди. – Ҳов, сиздан сўраяпман! – Ултон 
хўрсингач, ўзиям уҳ тортди. – Бу оқшом Бўтабой Сўпининг дачасида 
ўтириш бўлади. Ҳозир тайёргарлик кетяпти... 
– Келиб нима қиласан, – деди Ултон. – Эртага ўзим бораман... 
– Лекин, домилла, – синиққина жилмайди Наби, – шу мақола 
сизга ёқмаслигини сезган эдим... А, биламан-да мен! Мени содда деманг! 
– Биласан, – Ултон газета парчаларини сўрамоқчи бўлди-ю, 
сўрамади: эртага топади. Балки Тиркаш олиб келар... 
Катталар мошинага киришгач, орқадан жой олган Бўтабой Сўпи 
бошини чиқариб, ўғлига бир нималар дер, Зиёдулла жим турар эди. 
Наби бориб, жойига ўтириши ҳамон Тўқлибой Қўчқоров эшикни очди: 
– Ултон! – меҳрибонлик аралаш дўқ қилди. 
Ултон қоматини тиклади.