Олабўжи романдан катта хикоя

ўрмалагудек бўлиб чиқди. 
Чироқни ёқмай катга чўзилди. 
...Телефон жиринглади. 
Уйғониб кетган йигит катдан тушибоқ трубкани оларкан, кеча... 
чошгоҳдаям шу алпозда дастакни кўтаргани, кейин йўлга чиққани, 
райкомга боргани... хаёлидан зув-зув ўта бошлаган кўйи... 
...қизнинг – Баҳорнинг янгроқ овозини эшитди (Телефонда илк бор 
эшитаётган эса-да, дарҳол таниди.) 
– Ўртоқ Султонов? 
– Ўзлари, – деди Ултон ва овозини кўтарди: – Баҳор? Баҳорой! 
– Биз-да, – деди у. – Ё бошқа кишиям... 
– Раҳма-ат. 
– Тушунарли... Мен районга кетяпман. “Скорая помош” билан. 
Сизга Наби боради. 
– Хўп, – деди Ултон ва кўз ўнгига “Тез ёрдам” мошинаси келди. 
Шу йўлдан ўтади-ку? Бирга кетишса... Буни қандай сўрашни билмай 
тураркан, Баҳор: 
– Райкомда кўришамиз! – деди. 
– Хўп. 
Микрофондан “чўлп” этган сас эшитилди-ю, дастак қўйилди. 
“Ўпди”, деб ўйлади йигит ва шундай шодланиб кетдики! 
...Ахир, Ултон севимли бўлди. 
Уни севган экан... шундай қиз. 
Бу... нима ўзи? 
Бу – ўша... хаёлий-мавҳум муҳаббатнинг ҳаётдаги ўзига хос 
рўёбими? 
Илоҳи рост бўлсин... 
 ...Аммо, Каромат? 
Йигитнинг таъби бирдан хира бўлиб кетди: “Нега унга ваъда 
бердим? Кутаман, деб... 

---

162 
Нимани? Кандидатлик ёқлашини... 
Бўлмаган гап! 
Тарихнинг нималиги маълум-ку?...” 
Ултон Кароматнинг диплом ишини ўқиган эди: “Бухоро 
инқилобининг ҳаракатга келтирувчи кучлари”. Бу мавзу илмий 
ишининг ҳам сарлавҳасига чиққан эди... Бу ҳол Ултоннинг ҳарчанд 
энсасини қотирмасин, у... йўлидан қайтмаган эди: “Мени қийнаманг.