О.ҚАюмов чет эл адабиёти тарихи илк урта асрлар, уйгониш даври ва XVII asr

«Фьезолан парилари». «Фьезолан парилари» поэмасида (1345–1346) Боккаччо яна чўпонлик темасига мурожаат қилади. Асар антик мифларга, айниқса, Овидийнинг «Метаморфозалари»га тақлид қилиб ёзилган. Асарда Фьезолан тепалиги ёнида туташган икки дарё – Африко ва Мензола қандай қилиб икки севишганнинг номи билан аталгани тасвирланади.
Ҳали Фьезолан шаҳри қад кўтармаган қадимги замонларда шу тепаликда маъбуда Диана паноҳида кўп парилар яшаган. Улар доирасига кириб борган чўпон Африко ёш пари Мензолани севиб қолган. йигит худо Венеранинг маслаҳати билан қизлар кийимини кийиб, у билан учрашган ва кўнглини сўраган. Париларнинг эрга тегмасликка қасам ичганлиги туфайли Мензола Африконинг муҳаббатига рад жавоб берган. Бироқ қиз қалбида туғилган муҳаббат ҳисси ундаги тортиниш ва уятчанликдан устун чиққан, шундай килиб, у йигитга мойил бўлган. Кўп ўтмай, қилмишидан афсусланиб, Африкодан йироқлашган. Йигит бунга чидай олмай ўзини ўлдирган. Унинг қони шу ерда оқадиган кичик дарё сувига қуйилгани учун, бу дарё Африко номи билан атала бошланган. Мензола фарзанд кўриб, маъбуда Дианадан яшириниб юрган. Лекин уни кўриб қолган Диана ғазаб билан Мензолани кичик дарёга айлантириб юборган. Дарё Фьезолан тепалиги олдида Африко дарёсига кўшилиб кетган ва шу вақтдан бошлаб дарё Мензола номи билан аталган.
Африконинг ота-онаси унинг боласини меҳр-муҳаббат билан тарбиялаганлар. Италияга келган титан Иапетнинг донишманд ўғли Атлант Фьезолан шаҳрини қурган, париларни эрга берган. Шундай қилиб, бу ерда янги маданий давр бошланган. Африко билан Мензоланинг ўғли катта бўлиб, ўша ерда истиқомат қилган.
Мензола Африкони севиб қолиб, бу севгини унутиш учун у ўзи ўзига қарши курашади, бу курашда инсоннинг табиий биологик талаби билан диний аскетик урф-одатлар ўртасидаги қарама-қаршилик очиб берилган. Лекин инсоннинг табиий истаклари устун чиқади. Севишганлар ўз истаклари учун қурбон бўладилар.
Уларнинг номи билан севги ва абадийлик рамзи – Африко ва Мензола дарёлари мангу яшайди. Бундай хотима автор гуманизми ва маҳорати шаклланганлигининг ёрқин ифодасидир.