Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

бошлади:
— Ў збекистон Республикаси «Икки дўст» хусусий 
фирмаси. Яхши, ука, бўлаверади, жуда зўр.
С анж ар В оҳид ака оли б келган ш артном ани унга 
кўрсатиб:
- - Энди ака, мана бундаги му\рга нима деб ёзилганини 
ўқи^ беринг-чи, илтимос, ака.
— Э , Санжарбек, буни ким туш унарди, аллақандай 
чизиқчалар-ку.
— Йўқ, ака, бу чизиқчалар эм ас, бу хитойликлар ёзуви, 
лекин нима дейилганини си з ҳам, мен ҳам билмаймиз. 
Ш артномада хитойча ва русча шартлар ёзилган. Уша 
шартлардан бирида айтилгандики, би з ю з ф о и з пулни 
ўтказамиз, улар сиз айтган «товар»ларнинг сифатига кафолат 
бериш аяпти. С изнинг таклифингизга кўниб, «печат»ни 
урсам, сиз мен га қанча берасиз, шуни айтинг-чи, ака?
— Ҳалиги, оборотга қараб, икки ф ои з бераман, — деди 
дудуқланиб, Воҳид ака бир ф о и з дем оқчи эди . Лекин
156

---

Санжарнинг авзойини кўриб, оғзидан икки чиқиб кетди.
— Камида юз миллион сўм айлантирасиз, тўғрими?
— Т ўғр и , ҳамма пул ў зи м н и к и эм а с , — у худди 
гипноздаги одамдек ўтирган ўрнида қотиб қолганди.
— Э нди ўзингизга келаяпсиз, ака, ахир ҳеч нарса 
сизники эм ас, пул ҳам, миниб юрган машинангиз ҳам, 
қ у р га н у й и н г и з ҳ а м , э г н и н г и з д а г и
к и й и м ҳ а м , 
бўйнингиздаги мана бу занжир, ҳатто узук ҳам сизники 
эмас. Ахир мен сизни танимайман-ку, ака.
— М ен га қ а р а н г , у к а , Х у д о г а ш ук р , ҳ а м м а си  
ўзимники, ҳалол ишлаб юрган одамман. Кейин сизнинг 
о л д и н ги зга н а си ҳ а т эш и тган и э м а с , и ш л а й м и з, д е б  
келганман. Кейин ўғлим ёш бўлиб менга акд ўргатманг,