Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

бўлди. Оғзида бир-иккита қолиб кетган нос унинг кўнглини
152

---

безовта қилаётганди.
— Раҳматли дадам ҳам нос чекардилар, онам у киши ни 
кутиб турардилар. Носни ташлашлари билан дадамга пиёлада 
чой ёки сув узатардилар. Бу қуриб кетгур жуда аччиқ-да, 
мен ҳам бир-икки татиб кўрганман, ака.
М ўмин ака Т олибнинг майда-чуйда нарсаларга ҳам 
аҳамият бериш ини кўп кўрган бўлса-да, ҳар сафар унга 
қойил қоларди.
— Раҳмат, Толибжон, — дсб Мўмин ака сувни ичиб 
пиёлани қайтарди.
— Ака, қишлокдаги қўни-қўшниларингиз томорқада 
эккан маҳсулотларини бозорда сотишади, тўғрими?
— Ҳа, ука, лекин улар ўзлари соти шарм иди. Бозор 
эш иги олдидаги «сохта деҳқон»ларга ўтказиб, қайтиб 
к ети ш ади . Агар ўзлари со т и ш га н д а , б о зо р д а г и нарх 
бунчалик бўлмасди, — деди Мўмин ака норози оҳангда.
— М ўмин ака, улардан эшикларининг олдига бориб 
соти б олсак, ар зо н р о қ бериш адим и? Албатта, уларни 
оғринтирмайдиган нархга сотиб оламиз.
— Жон дейишади-ку, йўл кира қилиб ҳам ўтиришмайди. 
Уларга яхши-ку.
— Бўлмаса шуни уюштирсак. Бундай қиламиз эртага...
Толиб гапини тугатмаганди ҳам эшик очилиб Салим
кириб келди.
— Толиб ака, кечирасизлар, Мўмин акам бир кишига 
келаверинг, мен ҳозир етиб бораман, офисда учрашамиз, 
дсган эканлар, ўша киши келиб Мўмин акани сўраяптилар, 
са^т ж а\лдорроқ эканлар, шунга...
— Ия, Т ол и бж он , узр, ҳалиги чет эл м асаласи-чи, 
шартнома ташлаб кстган киши бўлсалар ксрак, бу учинчи 
бор келишлари ўзиям.
— Майли, кирсинлар, — деди Толиб.
Эшикдан ўзидан олдин қорни кириб, ўрта бўйли, оғзи