Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

қийин эди. У мавзудан бу мавзуга ўтиб кетаверарди. Лекин 
гапининг охири пулга келиб тақаларди.
— Ҳа, эплай олмадим, — деди ўрнидан кескин туриб 
В оҳи д ака. — Ўзи мен ним ани эп л аган ди м к и , шуни 
эпласам.
Воҳид аканинг бу тарзда ж а\л билан гапирганини, 
хотини анчадан бери эшитмаган эди. Эрининг бугун умуман 
б о ш қ а ч а ў т и р г а н и н и к ў р и б , ҳ а й р о н б ў л и б қ ол ган  
Саломатнинг оғзидаги гапи тушиб кетди. Ҳ озир эрининг 
сўзини бўлса, мушт ҳам тушиб қолишини сезиб қолди.
— Туғилган уйимдан чиқайлик, дединг, йўқ дейиш ни 
эплай олмадим. Қарз олиб уй олайлик, дединг. йўқдейиш ни 
эплай олмадим. Ота касбинг косибликни ташла дединг, рад 
қилмадим, савдогарнинг қизини келин қилайлик дединг, 
о т а с и н и н г й ўқ л и ги га қ ар ам ай , нега уларни таш лаб 
кетганини суриштирмай, яна хўп дедим. Ўзимнинг маҳаллам 
қолиб, сенинг ма.\аллангдан уй сотиб олайлик, дединг, 
яна йўқ дейиш ни эплай олмадим. Мен ўзи бош иданоқ ҳеч 
нарсани эплай олмагандим, энди буни эплай олармидим. 
Яна нимани эплай олмаяпман, ахир, балки сени ҳам эплай 
олмаётгандирман. Ҳатто чин юракдан гаплашишни ҳам 
эплай олмайман. Юрагингда нима бор, ўғлимнинг нима
163

---

орзуси бор. қизларим нимани хоҳлашини ҳам сўрамабман. 
Ўғлимдан ойинг олиб бераётган қиз сенга ёқадими, деб 
сўрашни ҳам эплай олмабман-ку. Санжардек йигитнн, 
ўзимни, сенинг қинғир ишларимга шерик қила олармидим. 
Менга қара, Саломат, янглиш масам, отангнинг касби 
нонвой эди , ш екилли, сен ўша касб нонини еб вояга 
етгандинг. тўғрими? Мен косибнинг ўғлиман. Эсимда, ўша 
пайтларда давлат ҳунармандларнинг кўзини очирмасди,