Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

сўзлашишарди. Бунинг боиси Толиб шу икки йил мобайнида 
ўз дўстини бир лаҳза ҳам унутмаган эди. У \а р бир йигинда 
ва тадбирларда Санжарнинг номидан гапирарди.
Ташқи куринишлари бир-бирларига ўхшаб кетадиган, 
бўй-бастлари ҳам рисоладагидек, билаклари кучга тўлган 
икки дўстга ҳавас билан қарашарди. Икки дўст кун қандай 
кеч бўлиб қолганини ҳам билмай қолишди. Улар ишга 
киришиб кетишса, йўл-йўлакай битта ёглик нонни олиб, 
машинада иккига бўлиб, <«кола» билан еб, яна ишларини 
қилиб кетишаверарди.
Салим ҳам бу икки дўстн и н г шу тарзда «шоҳона» 
тушлик қилишларига ўрганиб қолганди. У ҳам машинадан 
«кока-кола»ни узмасди.
Жўшқин суратда ўтган Санжарнинг биринчи иш куни, 
унинг икки йиллик тоғдаги ҳаётини ва бош ига тушган 
кулфатларни ёдидан кўтарди.
Келишганларидек Санжар кечки пайт Ғайрат мелисага 
учраб. бўлган воқеаларни, қаерларда юрганларини айтиб 
берди. Т олибнинг маслаҳати билан фақат бир нарсани 
айтмади. «Машина рулини жарликка бураганингни айтма», 
деб Толиб илтимос қилганди.
133

---

Аста-секинлик билан Санжар олдинги ҳолатига қайта 
бош лади. Д ўсти бош лаб қўйган ишларга бош и билан 
шўнғиб, ишга берилиб кетди. Икки дўст янги-янги режалар 
ўйлаб т о п и б , к ор хон ан и кен гай ти риш н и ўйлаш арди. 
Санжарнинг қайтганига ҳам олти ой бўлиб қолди.
Яна баҳор келди. Толиб Ойгулни таниганига ҳам уч йил 
бўлибди. Улар ҳужжат бўйича эр-хотин бўлишгани билан 
биргаликда яшашмасди. Чунки Санжарнинг онаси — Фарида 
опанинг йили ўтишини кутишганди. Шаърий нико\дан тўй 
куни ўтишмоқчи бўлишганди. Ойгул эрталаб ширин орзулар