Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

одамларнинг дил оғриқлари, юрак яралари битиши қийин 
экан. Иккаласи ҳам том орқасида ҳар хил сабзавотларни 
экиб етиштиришар экан. Баджа^я қушнининг бир эчкиси 
бўлар экан.
Ўша соқолли эчки сал ш ўхроқэкан. Аксига олиб арқони 
ҳам сал чириб қолгани учун узилиб кетиб қўш нисининг 
томорқасидаги экинларини пайҳон қилиб турар экан. Лекин 
кўнгилчан қушни, ҳеч нарса дем ай, эчкини яна ўрнига 
боғлаб чиқар экан. К ун л арн и н г б и р и да яна ўша ҳол 
қайтарилибди. Ҳалол қушни уйидаги янги арқонни олиб 
эчкининг бўйнига боғлаб чиқибди. Лекин ҳалиги шўх эчки 
арқ он н и н г янгилигидан хабари йўқ, ги р -ги р айланиб 
арқонга ўралиб й и қилиб, ҳатто бўғилиб ҳам қолибди. 
Баджаҳл қўшни агар том орқасига ўтиб, эчкисига кўзи 
тушмаганда эчки бечора ўлиб ҳам қолиши мумкин эди. У 
эчкини арқондан бўшатиб, арқоннинг янгилигини билибди. 
У икки уй ўртасидаги деворнинг очиқ жойидан қўшнига 
ўшқира бошлабди.
— Ҳа, қўшни, нима, бизни камбағал билиб янги арқон 
берибсиз-да, шу арқонингиз касрига эчки сал бўлмаса ўлиб 
қолиши мумкин эди , — деб арқонни қўшнисига отибди. 
Яхш илик қиламан д еб қ ўш н и си н и н г ди л и н и оғритиб 
қўйганига хижолат қилган ҳалол одам ундан кечирим 
сўраб.-Л
1
.
/ рталаб азонда баджаҳл қўшнининг бақир-чақиридан 
қўшнилар уйғониш ибди. Буни қарангки, ўша нодон, узун 
соқоли бўйнига тушса ҳам ақли йўқ, эгасининг таъбири 
билан айтганда, «шўх» эчки йўқэм иш . Қишлокдагилар куни 
билан қ и ди р и ш и бд и , лекин ҳеч қаердан топиш м апти. 
Баджа.у
1
қўшни ички ишлар бўлимига мурожаат қилиш 
учун м аҳалла н о зи р и о л д и га к е л и б д и . У э ч к и с и н и