Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

чикди.
— Санжар, галстук тақайми? — деди у ҳаяжонланиб.
Санжар аранг кулгисини босиб:
— Й ўқ , я хш и си ҳ о зи р Т ўлқин М а ҳ м у д о в и ч н и н г 
олдиларига борамиз, — деди.
— Нега? — деди ҳайрон бўлиб Толиб.
— У кишининг милиция формасидан «прокат»га оламиз. 
Мели ака м илиционер бўлган-ку, сени формада кўриб 
хурсанд бўлади, — деб Санжар би қ и н и н и ушлаб кула 
бошлади.
— М ен нима аҳволдаману, сен куласан, ахир бу қарорга 
келиш менга осон бўлгани йўқ, дўстим, — деди Толиб 
шумшайиб. — Ҳар доим шундай, ўзимга кел ганда мана 
шундай аҳволга тушиб қоламан.
— Кечир, дўстим, кечир, — деб Санжар аранг ўзини 
кулгидан тўхтатди. — Ахир, Толиб у ер бориб юрган жойинг 
бўлса, загсдан ўтган бўлсанг. Мели ака сени ҳеч галстукда 
кўрмаган бўлса, галстукда кўриб кулгидан бирорта томири 
узилиб кетмасин, дейман-да. Сен ҳаяжонланма, мен ўзим 
ҳаммасини тўғрилайман.
— Яхши, дўстим, мана бу ойимдан эсдалик. Онамнинг 
узуклари, шуни тақиб қўясанми ёки ш ундоқ берасанми, 
де ганди м.
Икки дўст узукка қараб, маюс тикилиб қолишди.
— Бу оддий заргар узук, тилласи ҳам оз. Ҳозирги модага 
тўғри келармикан?
135

---

— Нималар дея пеан, аҳмоқ, ахир бу Меҳри опанининг 
орзу-умиди, яхши тилаклар, яхши ниятларнинг рамзи-ку. 
Қолавсрса, Ойгул ҳам бу узукка муносиб бўла олармикан, 
ж инни, кетдик, — деди Санжар Т олибнинг юрагигадан 
тўлиб келаётган йигини сезиб қолиб.
Улар машинага ўтириб, яхши ният билан Ойгулларнинг 
у й и га й ўл ол и ш д и.
— Санжар, барибир, галстук тақиш керак эди, — деди