Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

қўйилган қозондаги овқатнингтузини кўраётганди. Санжар 
қўлидаги халтачани оловга отди. У озгина ўйланиб туриб 
Маҳкам акани багри га боси б қучоқлаб олди. Маҳкам ака 
ҳам ўз ўрнида уни багри га олди. Улар ҳеч нарса демай 
анчапча қучоқлашиб тури шди.
- Ака, б> я х ш и л и ги н ги зн и қ а н да й қ а й т а р ам ан , 
бил.ладим, - деди Санжар кўзи туда ёшни артиб.
- Қани ўтиринг, Санжарбек. Қандай яхшилик ҳақида 
гапиряпсиз ука, си з бу ютуққа ўзингиз эриш дингиз, мен 
ш унчаки огир к ун и н ги зда ён и н ги зд а б ў л д и м , хол ос. 
Аабатта, бу Худонинг марҳамати, ука.
- Раҳмат ака, барибир сизнинг хизматингиз катта. Агар 
бу да вола ш услубингиз ом мага таргиб қилинса, менга 
ўхшаганлар тузалиб кетишарди.
- Мен табибликка даъво қилмайман, лекин сизга 
қараб, натижадан ўзим \а м хурсандман. Сиз менинг бундай 
дард билан учратган биринчи беморимсиз.
114

---

— Н аҳотки, ахир си з ҳам, Отабек ҳам кўпчиликни 
тузатганлигингизни таъкидлардингиз-ку. Демак, бу ҳам 
даволаш нинг бир қисми экан-да. Чунки сизларниНг бу 
гапларингиз ҳам менга анча далда бўлди-да.
— М ен ук а , ш ун га а м и н б ў л д и м , б у и л л а тда н  
қ у т у л и ш н и н г
б и р
й ўл и
м е т и н
и р о д а
ва 
ё н - 
атрофдагиларнинг касалга бўлган муносабати, меҳри экан. 
Қолаверса, она зам иним изнинг сахий табиати ва албатта, 
тоғ ҳавоси бўлса керак. М ен бу ерга келган и мда эрта баҳор 
эди , турли жойлардан табиблар келишарди. Ҳар хил гиёҳ 
териб юришарди. Уларга қўшилиб, аста-секин қайси гиёҳ 
қандай хусусиятга эга эк ан ли ги н и сўр аб-сур и ш ти р и б