Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

қандай иш тополмай, сарсон бўлдим. Мен ҳам савдо билан 
ш уғул л ан д и м . Т аги м да м а ш и н а , улф атлар ў р т а си д а  
ҳ у р м а т и м я хш и , м ен га яна н и м а к ер а к , о т а м н и н г  
қаердалиги, онамнинг ўн-ўн беш кун бўлмаслиги, уйимизга 
савдогар эркаклар келиб туриши билан умуман қизиқмадим. 
О н а м н и н г б а ъ зи д а са в д о га р эр к а к л а р н и т аҳқ и р л аб 
сўкишларини индамай томоша қилдим. «Онажон, сиз ҳар 
ҳолда аёлсиз, нима бўлганда ҳам улар эркак киши-ку», 
деб танбеҳ беролмадим. Дадамнинг яқин дўсти уйимизда 
бемалол юриб, ваннахонамизда ювиниб, ўз уйидек онам 
билан ош дамлаб еб ўтирса, бир оғиз индамадим. Онамнинг 
«бизнес ҳамкори»-да, дедим. Онам норизо бўлиб қолмасин, 
дедим. Нима қилсалар ҳам, мен учун, биз учун қиляптилар- 
ку, деб ўзимга йўл очдим. Аслида эса, мен дадам уйдан 
кетаётганларида, яъни у киш ини ҳайдаётганим изда, у 
кишига қўшиб, ота олдидаги ўғиллик бурчимни, эркаклик 
ғ у р у р и м н и ҳам ҳ а й д а г а н э к а н м а н . М ен т ў ғ р и м д а  
қ ари н дош л ар о р а с и д а , т а н и ш -б и л и ш ва улфатларим 
ўртасида ҳар хил гап -сўзл ар ю рганини хаёлимга ҳам 
келтирмас эканман. Ориятли, эркаклик гурури баланд 
танишларим ўзларини мендан четга олганларини кўрмабман 
ҳам. Мен ва онам дастурхон ёзиб, меҳмон чақирганимизда 
да ст у р х о н и м и з атроф ига келиб ўтирган одам ларнинг 
кўпчилиги аёллар ва аёл киши орқасидан кун кўриб юрган
121

---

хотинчалиш эркаклар эканини англай олмабман. Баъзи отам 
тенги одамлар менга насиҳат қилиб, ҳар доим онамни 
ҳурмат қилиш им ни таъкидлаш ганда, уларнинг ўзлари