Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

ичингизда дардингиз кўпга ўхшайди. Ака! Бу дунёда дардсиз 
кўнгил бормикин? Нима учун ҳамма вақт шодлик билан 
ғам-ғусса бирга, ёнма-ён юраркан?
Санжар эрталаб уйқудан уйғонганда ўтовда ўзи ёлғиз 
эди. Маҳкам аканинг ж ойи йнғиштирилган, ташқарига 
солинган бўйра устида Отабек бир китобни варақлаб 
ўтирганди.
— Уйғондингизми, Санжар ака? — деб ўрнидан турди 
Отабек.
— Бугун қотиб ухлабман, Маҳкам ака кўринмайдилар?
— Дадам ҳ и со б о т топш иргани марказга кетдилар, 
келинг, нонушта қилампз! Мсн чой дамладим.
Санжар юз-қўлини ювиб келиб ўтирди. Отабек кўриб 
ўтирган китоб отлар ҳақида эди. Китобнинг расмларига 
қараб Санжар ran бошлади.
— Мана шу отлар зотдор отлар-да, тўғрими Отабек?
119

---

— Ҳа, ака, шулар, мана чойдан ичинг, - деб пиёладаги 
чойни узатди О табек. — М ен айнан ш ундай отларни 
кўпайтирмоқчиман, — деб қўшиб қуйди.
— Агар рози булсангиз, Отабек, сизга шу орзуйингизни 
амалга ош ириш да ёрдам берм оқчим ан, албатта, қарши 
бўлмасангиз.
— Ж он дердим, ака. Лекин бу отлар жуда қиммат-да.
— Пул топишни мен ҳал қиламан, си з от топсангиз 
булди.
— Огни топ ишда қай нотам ёрдам берадилар. Аммо, яна 
бир муаммо бор, ака, — деди Отабек хўрсиниб.
— Қандай муаммо?
— Б иласизм и, Санжар ака, мен дадам нинг олдида 
ўзимни жуда уятли ҳисоблайман. Дадамга нисбатан бир 
вақтлар ноҳақлик қилганман. Бу ерга келишимдан олдин, 
бундан кейинги умримни отам учун бахшида қиламан ва 
у киш ининг ҳар қандай сўзи н и ҳурмат қилиб, ўзимга 
қонундек биламан, деб онт ичганман.
Ёшлигимда дадамнингтопиш-т>тишлари яхши эди. Ўша