Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

ва Динара эса орқа ўриндиққа ўтиришди. Неъмат билан 
бирга келган йигит ўша ерда қолди. Улар катта йўлдан озгина 
ю риб би р хилват кўча т о м о н б у р и л и шди. Улар анча 
ичкарилаб кетишди. Бу йўлда бошқа машина кўринмасди. 
Йўлнинг бир томони тик жарлик. Санжар учун бу айни 
муддао эди.
Неъмат оғуфуруш ҳамтовоқлари билан ҳам нимадир 
бўлиб келишолмай қолганди. Ш унинг учун у вақтинчалик 
Ў зб е к и ст о н д а н чи қ и б кетиш ни реж алаш ти рган ди . У 
учрашувга келишдан олдин ҳаммасини ўйлаб қўйганди. 
Унинг нияти Санжарнинг пулини олиб, ўзини шу тоғга 
т аш л аб б ўр и л ар га ем қ и л д и р и ш э д и . А м м о ўзи ва 
гумашталари ҳатто бўрилар учун ҳам ем бўлмай ёниб кул 
бўлиб кетишини у хаёлига ҳам келтирмаганди. Уларнинг 
қулоқларига кирган охирги сўз Санжарнинг:
— 
Х у д о , 
ў з и н г
к еч и р
м е н и , 
М еҳ р и
о н а , 
қотилларингизни кутиб олинг, - дегани бўлди. Санжар 
рулни ўзи томон тортиб бурганда, машина жарга қараб 
ол ди б и л а н у ч и б туш а б о ш л а д и . М ан ф ур л ар н и м а 
бўлаётганини \а м англай олмай қолганди. Машина ҳавода 
анча учиб тушганида бир харсанг тошга урилди. Санжар 
машинанинг олди ойнасидан отилибчиқиб кетди. Машина 
ўша ерга худди найзадек санчилиб қолди. Аҳмад рулга 
қисилганча жони узилди. Неъмат ва Динара ҳам ўриндикдар 
орасига белларидан қисилиб қолишганди. Бакдан оқаётган 
ёқилғи устиларига оқарди. Улар тирик эди. Лекин ўзларига 
тобут бўлган бу машинадан минг уринишмасин чиқиб кета 
олмасдилар. Бирдан машина ёна бошлади. Улар гуноҳга
109

---