Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

Турсунбой эрталаб нонуштага лимонли чой ичишни xyiu 
кўрарди. Меҳрихон, нима қилишини билмай, лимонли чой 
тайёрлаб, термосга қуйиб, касалхонага ўғли Т олибж он 
билан кириб борди.
У 
и л о ж и н и
т о п и б , 
н а в б а т ч и
ҳ а м ш и р а д а н  
Турсунбойнинг аҳволини сўради.
— Тузуклар. Кўзларини очдилар, — деди жилмайиб 
ҳамшира. Меҳрихоннинг қалбида гўё қуёш порлаб кетди, 
кўзларидан севинч ёшлари томчилади. Врач рухсат бергач, 
она-бола бемор ётган хонага киришди.
... Ш арпадан кўзини очган Т ур сун бой қарш исида 
Меҳрихон ва ўғлини кўриб, жилмайди. Бу жилмайиш шу 
қадар ночор ва рангсиз эдики, Меҳрихоннинг юраги орқага 
тортиб кетди. Эрининг чеҳрасидан гўё ҳаётий жилва сидириб 
олинган эди...
Аста эрининг каравоти ёнига чўккан Меҳрихон унинг 
юз-кўзларини силади: «Хайрият, яхши бўлиб қолибсиз», 
ш ивирлади зўрға. Ҳ аёт-м ам от тўқнаш увида толиққан 
Турсунбой кучи етганича вазиятни тушунтирмоқчи бўлди.
— Се' омон бўл. Ўғлингни эҳтиёт қил. Ҳеч кимдан 
қарзим йўқ, кимлардадир омонатим бор... бардам бўл, хотин. 
Қолган гапларни кейин гаплашамиз...
...Ш у пайт кутилмаганда Т урсунбойнинг пеш онаси 
тиришиб кетди. Менга нима бўляпти. дегандек, боши билан 
М еҳрихонга им о қилдию ёстиққа суя н и б қолди. Бир 
нафасдан сўнг икки кўзидан ёш сизилиб чиқиб. ёноқлари 
узра гўё қотиб қолди...
Эрининг бевақт ўлими М с\рихонга кутилмаган зарба 
каби қаттиқтаъсир қилди. У минг уринмасин, ёнида яқин 
кишиси йўқлигига кўника олмасди. Ҳатто ёнида чопқиллаб 
юрган ўғли ҳам кўзига кўринмай қолди. У ўз ҳисобидан 
таътилга чиқиб, уйидан кўчага чиқмай қўйди. Унинг ҳеч