Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

ташлади. Мана шундай кунларнинг бирида Турсунбой уйига 
маст-аласт ҳолда кириб келди.
М еҳрихон кўпдан бери эрининг ишларида чалкашлик 
борлигини сезиб юрарди-ю, индамасди.
— Сизга нима бўлди, дадаси? Ҳсч қачон бунақа аҳволда 
уйга к е л м а с д и н г и з-к у ? — д е д и М еҳ р и х о н э р и н и н г  
ечинишига кўмаклашар экан.
— Э й сў р а м а ! Қ а н а қ а з а м о н д а , к и м л а р б и л а н  
ишлаётганимни ,\ам билмай қолдим, — ғижиниб гапирди 
Турсунбой хотини ҳозир тайёрлаган кўрпача-ёстиққа чўкиб.
— М ^лли, хафа бўлаверманг, ҳаммаси яхши бўлиб 
кстади, ҳали. Мана бу иссиқ чойдан ҳўпланг, чарчоғингиз 
чиқади, — деди Меҳрихон пиёлани узатар экан. — Лағмон 
чўзган эдим , ҳозир олиб келаман.
Қўявер, дегандай қўл силтади Турсунбой.
— Ўзи бу ёғи лағмоним чиқиб ётибди, ҳозир.
Меҳрихон бу гал масала жиддий эканлигини фаҳмлади.
Нима бўлса ҳам эр и н и н г кўнглини овламоқчи бўлди. 
Овутишга ҳаракат қилди.
— Ж он, дадаси, ахир бизни ҳам ўйланг. Ҳеч бўлмаса 
ў ғ л и н г и зн и н г к ел а ж а ги н и ў й л ан г. А х и р ҳам м а ҳам 
ишлаяпти-ку? Эл қатори қимирлайверинг, си з ҳам...
Хоти ни га асло овозини кўтариб сўзламаган Турсунбой 
ўзини босолмай буруқсаб кетди.
10

---

— Сен ҳам анавиларнинг га пи ни қиласан, — деди 
қўлини қилич қилиб, — бу замонда ҳалол бўлиб яшаш 
бун ч а қ и и и н -а ? Нега в и ж д о н , ви ж дон д е й и ш а д и -ю  
ўзгаларнинг ҳақидан, қаҳридан қўрқишмайди. Қонунлар 
ким учун?! Нега қонунни сўзсиз бузаётганларни кўра-била 
туриб, бегуно\ларга зутум қилишади?!
М еҳрихон тилини тишлаб қолди. Ш ош а-пиш а эрининг