Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

деди Санжар ва кўз ёшини рўмолчага артиб ўрнидан турди.
— Унга қ ўй и л аст ган ай б ум ум ан ақлга си ғм ай ди . 
Ш унинг учун ҳам у ердан чиқишни хоқдамайди. Бу гап- 
сўзлардан кейин қандай бош кўтариб юраман, дейди.
— Санжар ака, си з шу воқеа юзасидан нима дея оласиз? 
Ф икрингизни билмоқчи эдим!
Санжар Ойгулга тикилиб қараб қолди.
— Ойгулхон, исмингиз \ам ўзингизга ўхшаган чиройли 
экан. Келинг, яхшиси суҳбатимизни бошқа жойда давом 
эттирсак. Иш онасизми, икки ойдан бери ҳеч ким билан 
гаплашмайман, бугун си з билан суҳбатлашгим келяпти. 
Агар қарши бўлмасангиз, албатта.
Санжарнинг ҳеч ким билан гаплашмай қўйганини Ойгул 
биларди. Узи хо.\ламаса-да, лекин Санжардан Толибжон 
ҳақида кўп нарса билиши мумкинлигини тушуниб унинг 
таклифига рози бўлди. Санжар кимгадир қўнғироқ қилиб, 
рссторанга жой буюртириб куч'щи. Санжарнинг машинаси 
олдига келишганда у жилмайиб:
— О йгул, мана бу панжа и зи н и к ўр я п си зм и ? Бу 
Т олибнинг панжа излари, қамоққа тушмасдан бир кун
17
AHsher N avoiy
^
 
Л
■
л 
nomidagi 
O ’zbekistQB MK.

---

олдин шу ерга қўлини қуйиб суяниб турганди, — деб 
машинага таклиф қилди.
Машина радиосидан бир хонанданинг дўстлик ҳақидаги 
қ ўш и ғи я н гр а ёт га н д и , гўёк и С ан ж ар ва Т о л и б н и н г  
дўстлигини таран ну м этаётгандек эди.
Машина шаҳар четидаги муҳташам реторан ёнига келиб 
тўхтади. И ч кари га кирганларидан сўнг Санжар Ойгулни 
икки кишига мўлжалланган столга таклиф қилди.
— Бу столда мен фақат Толиб билан ўтирганман, холос.