Муратбай нызанов ашык

коярой
, 
мени тындасан!
— Ты нламай неге тьщламайды екенмен?! Кудайым, 
ийман байы болгайсан! Кршкарбайжанньщ уйленген 
тойында теримде конак болгайсан!
— Аумийин!
— Бунын кэдесин ез алдына беремен.
— Ярау, шеше!
— Ярауды кой! Ертен дуканнан алдыраман. Хэзир саран 
ылайык тауар жок, екен уйде...
Сизин ананыз кууана-кууана кетти уйине. Белким сиз де 
кууанып отырран болыуьщыз мумкин сол мехэлде. Ал, мен 
кууанбадым! Жек керсен-эм айтайын, кууанганым жок. «Бала 
хаялдын кдзыгы!» деп толып-тасып айтып отырганда мени 
тырнап айтып атыррандай, «енди гудеринди узебер» деп 
атыррандай туйилди маран! Апама хайран болдым. Сизин 
хаялыныз ез перзентинен жакын болып кеткениме?! Сол 
«хаялдын казыры»н меннен неге кутпейди?! Эттен!.. 
Мухаббат лэззетин ол эллекашан умыткан. Баррисы менен 
косып мухаббатын-эм кара жерге тапсырран екен апам!
Мен усылайынша кун санап сен хаккындагы шийрин 
кыяллардан махрум болып барар едим.
8 — М. Нызанов.
113

---

* * *
— « С э л м е н
a T a » F a
ай д а! — д е д и И с м а й ы л ш офёры 
Калмурзага. — Зияратлап кайтамы з.
Кдлмурза басльпына к ез астынан бир кдрады да, газге аяк 
басты. О ньщ не уш ы н азан м енен зи яратка баррысы келип 
калганын тусине алмады. Бугин я пийш емби, я жума емес еди. 
Эдетте, д эр ья н ы н арка ж узиндегилер пийш ем би куни ямаса 
р а м а за н хай ты , курб ан хай тл ар ы н д а зи я р а т к а барар еди. 
К убладарылар к е б и н есе ж ума куни. И см ай ы л д ы н бугинги 
зияраты хеш бир сэн еге тууры келм ес еди. С ийш ем би еди 
бугин.
М а ш и н а
« С э л м е н
а т а » н ы н
б а с ы н а
с ал ы н р ан
м акб ар ан ы н ал ды н а кел и п токтады .
— С ен м аш и нада оты ра бер, буягы на взим бараман, — 
деди И см айы л.
М акбараны н алдындары басты рма асты на