Муратбай нызанов ашык

береди. 
Сэл жерде ажырасып кетеме деп жаным жок. Кайта- 
кайта келин ала бергендей шама кайда, езим жесир хаял 
болсам. CoFaH бир ысык дууа берсециз...
Молла бираз ойланып калды.
— Балалар ненид устинде кебирек урысады?,—деди сон,.
— б й т еу и р н э р се н и н устинде. Шайды аз салыпсан 
дейди. Набада аукатгын дузы ашшылау болып кетсе, биреуда 
жаксы керип журсен бе,—дейди.
— Сизлердин кезинизше айта ма сол гэплерди?
— Ягау, бизлердин кезимизше жиптиктей.
— Баланыз нешеде?
— Он токызда.
— Келин ше?
— Он алтыда.
— О ларды н ар а-ар асы н д а хэзиллесип ойнайтурын 
пайытлары да бола ма?
— Болганда кандай?! Тап бала пышыкларра уксайды.
Молла селкилдеп кулди.
— Кердин бе келин, бунын бэри жаслыктын эламаты 
f o
. 
Урысса да, бир-бирин жаксы керип урысады, ойнаса 
бирин-бири ж аксы кер и п ойнайды. Озиднид жаслык 
шарын есиднен шыкты ма?
Апам кысынып темен кэрады.
— Бул жардайлардыд бэри етип кетеди, келин, — деди 
молла гэпин жуумакдап. — Мен седин бир-еки сомыдды 
алып дууа ж азы п бериуге еринип атырганым жок. 0зи 
д у у асы з-ак ж ак сы керетуры н балара келинди ысык 
керсететурын дууа берсем, онда OFaH сизден кере хаялы 
жакын болып керинеди. «Менин ту у Fa н анасы екенимди 
умытты» деп бетер капа боласыз. Ед жаманы — уакгы келип 
кимдур дууаны ш еш песе барып-барып келинин я балан 
бир мушесинен айрылады яки акылы зайьш болады.
Апам шоршып кетти.
— Коягер онда, молла кай нага! Айтканын жаксы болды 
f o
. 
У ры сса у р ы с а р , ж а р а с с а ж арасар, карап турып 
балаларымды майырып алайын деген екенмен 
f o
.
Апам жол бойы бул бахытсызлыктан кудай саклап 
калганына кууанып, кайта-кайта астапыралла айтыу менен 
келди.
37

---

Бизлер молланын уйине кеткенде Нигар киш ем уйде 
жок еди. «Ак кыз кайда кегги екен?» деп ийманы бир кысым 
болып отырран шыгар деп ойлап койдым жол бойы. Себеби, 
м енин хэр баскан кэдемим ушын ол жууап береди. Апам 
оннан сорайды мени. Мен де оны гэпке калдырма^ ушын 
арзымаган нэрсе болса да coFaH айтаман. Апама айтыуга 
уялатурын нэрселер болса дэрхал сол Нигар кишем менен 
сырласаман. Айтсам апам жибермей калады-ау деген жерге 
де усы кишемнен сорап кетемен. Ол жууап берди ме, калган 
жагын ези жайгастырады.
Бир куни кешкурын Жупар екеумиз кешигип парктин 
ишиндеги «Жасыл театр»га бардык. Бул жерде кем дегенде 
хэптеге еки-уш мэрте концерт болып туратугын еди.
К еб и н есе онда е з и м и з д и н а р т и с тл е р ге караранд а 
сырттан келген косыкш ылар концерт кояды. Бул жерге 
кешедеги пивокумар жаслар онша келебермес, кебирек сизге 
уксаган фасом кийинген ж игитлер келер, кербазланы п, 
езинше болып журетугын келиншеклер алдынгы кагарда 
отырыуга тырысар еди. Еле уйленбеген сыпайы жигитлер 
усындай концертлерге гезлеп журген кызларын мирэт егеди.
Бизлер барган сапары сол жасыл театр га молдаван артис- 
лери келген екен. Жигит-кызлар билет алып кирип атгы.
— Киремиз бе? — деди Жупар.
— К,ойып тур, азгана турайык.