Muallif: Fazliddin O‘taganov

balo qaro 
soching, 
Shikasta ko‘ngluma 
qaro balo 
soching. 
Boburning ushbu baytining birinchi misrasidagi „balo" so‘zi mustaqil holda „ofat" ma’nosini, „qaro" so‘zi 
esa sochning sifatini ifodalagan bo‘lsa, ikkinchi misradagi bu ikki so‘zning o‘rni almashtirilishi natijasida, 
ularning mazmuni ham o‘zgarib, „qaro" so‘zi „balo" so‘zining sifatlovchisiga aylanib, bu so‘zning 
ma’nosini yanada kuchaytirgan, har ikki so‘z qofiyadosh bo‘lganligi sababli takror zulqofiyatayn san’atini 
hosil qilgan. 
Takrir 
(arabcha – 
takrorlash) 
san’ati – muayyan she’rda u yoki bu so‘zni takror qo‘llashdir. So‘zni 
takrorlashdan maqsad, o‘sha so‘zning ma’nosini, tub mohiyatini ta’kidlash, unga o‘quvchi diqqatini 
tortishdir. 
„Layli, Layli! 
– debon chekib un,
El deb: 
„Majnundir, 
ushbu 
Majnun". 
Alisher Navoiyning „Layli va Majnun" dostonidan keltirilgan ushbu baytda „Layli va Majnun" so‘zlari ikki 
marta takrorlangan. Birinchi so‘zning takrori Majnunning oshiqligini ta’kid etsa, ikkinchi so‘zda el nazdida 
ishq yo‘lidagi Majnunning haqiqatda majnunligi ta’kidlanyapti. 
Mukarrar
 
(arabcha – 
takror-takror; qayta-qayta) 
san’atida, V. Rahmonovning yozishicha, shoir baytda 
takror-takror bo‘luvchi so‘zni ishlatadi. Takrirdan farqli ravishda mukarrar so‘zlar orasiga chiziqcha 
qo‘yiladi va takror so‘zning ikkinchisi nutqdagi „xo’p, juda, rosa" kabi kuchaytiruvchi so‘z 
vazifasin
i 
bajaradi. 
O‘tarsen 
o‘ynay-o‘ynay 
men gadoyi xasta yo‘l uzra,
Qolurmen bir qiyo boqmoq uchun 
yolbora-yolbora.
(Alisher Navoiy) 
Muvozina (arabcha – 
tengdoshlik-“Tarse”
She’rda birinchi misra so‘zlari bilan ikkinchi misra 
so‘zlarining bir-biriga ohangdosh, vazndosh, qofiyadosh bo‘lib kelishi 
tarse’ 
(ar.«ziynatlash, «bezash», 
«ipga marjon tizish») hisoblanadi.))